Zeker. Ook in de schil van de wilde perzik zitten voedingsstoffen en vitamines. Vind je de structuur wat minder fijn om te eten? Dan kun je de wilde perzik natuurlijk ook eerst goed wassen of afschillen.
De schil van een perzik is eetbaar. Als je de schil liever verwijdert, kun je die er gemakkelijk af trekken met een scherp mesje.
De schil van de perzik is eetbaar, maar veel mensen vinden het lekkerder om deze te verwijderen. Maak hiervoor met een scherp mesje een kruisje aan de onderkant van de vrucht. Trek vervolgens voorzichtig de huid van de vrucht. Bij een rijpe vrucht gaat dit heel gemakkelijk.
Wilde perziken, ook wel doughnut (donut) perziken genoemd, zijn kleiner en platter dan gewone perziken. Wilde perziken hebben een heerlijk zoete en licht pittige smaak die verschilt van de meeste andere vruchten. Net als gewone perziken zijn wilde perziken rijk aan vitamine A en C, evenals vezels en antioxidanten.
De wilde perzik heeft een verfijnde zoete smaak die sterker is dan die van de gewone perzik. Het vruchtvlees is sappig en stevig. Wilde perziken kun je zo uit de hand eten, maar je kunt ze ook zo gebruiken: Als vulling van volkorenpannenkoekjes.
We ontdekten dat hun verschillen meer dan oppervlakkig waren. Gele perziken hadden een helderdere, iets zuurdere smaak die de zoetheid van de sonker in evenwicht bracht, en hun stevigere vruchtvlees hield zich beter staande bij het bakken dan dat van de witte perziken . We vonden ook de helderheid die de gele perziken aan de salsa gaven, mooi.
Perziken bevatten 7,9 gram suiker per 100 gram en zijn in elke supermarkt te koop. Eén perzik is al snel 100 gram en is dus ideaal om als portie fruit te eten op een dag.
Hoeveel groente en fruit per dag? Het advies is om elke dag 250 gram groente en 200 gram fruit te eten. Niet in één groente zitten alle voedingsstoffen uit groente die je nodig hebt. En datzelfde geldt voor fruit.
Het eten van perziken kan je helpen om obstipatie te voorkomen. Dit komt doordat ze rijk zijn aan vezels. De vezels nemen vocht op in je spijsverteringssysteem en helpen daardoor om je ontlasting soepel te houden en meer volume te geven. Dit bevordert de beweeglijkheid van je darmen en een regelmatige stoelgang.
Truc. Gelukkig is er een trucje waarmee je ervoor kunt zorgen dat je perziken een stuk sneller rijpen. En dat is simpeler dan je denkt. Het enige wat je moet doen, is een banaan in de fruitschaal met de onrijpe perziken leggen.
Veel groente- en fruitsoorten kunt u dus eten mét schil, maar er zijn ook een aantal producten die u echt zonder moet eten. Dit omdat de schilletjes giftige stoffen bevatten of gewoonweg absoluut niet te eten zijn. Zo is de schil van een ananas, avocado of passievrucht echt niet geschikt voor consumptie.
Wist je dat de pitten van de perzik lijken op die van amandelen. Alleen kan je deze helaas niet eten. De pitten van perziken en nectarines zijn giftig doordat ze cyanide bevatten. Het gif kan schildklierproblemen veroorzaken en er is zelfs kans op het oplopen van een cyanidevergiftiging.
Om te weten of een perzik rijp is, druk je ze best lichtjes in. Voelt ze zacht aan en beweegt ze niet teveel mee? Dan is ze goed!
De schil van perziken is eetbaar en is de bron van veel van de antioxidanten en vezels die in perziken zitten, maar het kan ook meer pesticiden bevatten dan het vruchtvlees. Zoals met alle producten is het een goede gewoonte om perziken te wassen voordat u ze eet.
Om een wilde perzik schoon te maken, begin je met het wassen van de vrucht en eventueel het verwijderen van de pit. Om de pit te verwijderen, snijd je de perzik doormidden en maak je rondom de pit een insnijding. Hierdoor laat het rijpe vruchtvlees zich gemakkelijk losmaken van de pit.
Het is het beste om ze niet als middernachtsnack te eten. Jichttrigger: Perziken bevatten een redelijk hoge hoeveelheid purines. Als ze in overmaat worden gegeten, kunnen perziken het urinezuurgehalte in het bloed verhogen en een jichtaanval veroorzaken. Af en toe perziken eten is prima, maar ze elke dag in overmaat eten moet worden vermeden .
Was de wilde perzik en verwijder eventueel de pit. Doe dit door de vrucht te halveren en hem rondom de pit in te snijden. Het rijpe vruchtvlees laat zich dan makkelijk lostrekken van de pit. Je kunt de schil van de wilde perzik gewoon eten, maar als je hem wilt verwijderen doe je dit gemakkelijk met een scherp mes.
Een wilde perzik zit net als een gewone perzik vol met vitamines. Zoals vitamine A en C. Daarnaast is het een 'slanke' vrucht. Wanneer je een perzik eet (van 100 gram) dan krijg je een derde minder calorieën dan bij een ander stuk fruit.
Veel mensen associeren de wilde perzik met een groei/ teelt in het wild, en dus beter voor mens, dier en milieu. Maar de wilde perzik is een marketingtrucje. De wilde perzik is namelijk alles behalve wild. Hij wordt geteeld in Portugal , Nieuw Zeeland, en in Italië, maar net als de gewone perzik veelal in Spanje.
Met een temperatuur van 12-15 graden zijn ze, afhankelijk van de rijpheid, 1 tot 3 dagen houdbaar. Wil je perziken langer bewaren? In de koelkast kun je ze maximaal één week bewaren. Dit gaat alleen vaak wel ten koste van de smaak.
Eet ze het liefst op kamertemperatuur, zodra er wat gevoel in zit als je er zachtjes in knijpt. De geur is ook een goede indicatie van de rijpheid: zodra de perziken zoet en aromatisch ruiken, zijn ze op hun lekkerst. Invriezen gaat het makkelijkst als je eerst de pit verwijdert en het vruchtvlees in parten snijdt.
Een klassieke methode hiervoor is die met de papieren zak. Neem een papieren zak plus daarbij een appel en/of banaan die van zichzelf al rijp is. Stop die samen met het onrijpe fruit dat je sneller wilt laten rijpen in de zak. Sluit deze af en na een dag of paar dagen is je fruit rijp en klaar voor consumptie.
Wel moet het aardig warm zijn voor zo'n pit kan ontkiemen. Je kunt dus een perzik kweken uit pit. Zorg dan voor voldoende warmte en leg de pit op een bergje compost, bijvoorbeeld in de zomer. Je kunt ook de schil voorzichtig wegschuren zodat de pit kan ontkiemen, al gaat dat niet altijd makkelijk.
De platte perzik is veel zoeter van smaak en de schil laat makkelijker los dan dat van de Spaanse perzik. De platte vorm zorgt er ook voor dat deze perzik makkelijker in de hand ligt dan een ronde perzik. Wel kan de Wilde bosperzik iets minder lang bewaard worden.