De vruchten van de schijnaardbei zijn wel eetbaar, maar zijn scherp en droog van smaak en ook zitten er veel harde zaadjes in het vruchtvlees. Schijnaardbei moet je dus niet zien als een plant die eetbare vruchten oplevert, maar hij kan wel dienstdoen als een groente.
Deze vruchtjes zijn eetbaar, maar helaas erg onsmakelijk. Maar het blad van de schijnaardbei is wel eetbaar en te gebruiken als een vervanger van spinazie. Dit is een groenblijvende plant in niet al te strenge winters.
De schijnaardbei (Potentilla indica) is zoals de naam al aangeeft geen echte aardbei, maar wel heel leuk in de tuin. Schijnaardbeien bloeien van mei tot oktober met gele bloempjes (in plaats van witte bij de bos- en tuinaardbeien). De vruchten zijn klein en knalrood. Niet eetbaar, wel decoratief.
Het is een leuke eetbare siervrucht en kan mooi toegepast worden in de siertuin. De Sieraardbei (Duchesnea indica) is niet dezelfde aardbei als de gewone aardbei. Het verschil is de geur en de smaak. Bij het aanplanten kun je het beste gebruik maken van aanplantgrond.
Maak je trouwens geen zorgen over het eten van de vruchtjes – zowel de aardbeitjes van de bosaardbei als van de schijnaardbei zijn eetbaar. Die van de schijnaardbei zijn alleen wat minder sappig. Niet giftig, dus.
Een hardnekkige, kruipende onkruidsoort die juist beter handmatig bestreden kan worden, is schijnaardbei. Dit onkruid heeft alle schijn van een bosaardbei, maar niks is minder waar! Het grote verschil tussen de schijnaardbei en de bosaardbei is dat de schijnaardbei bloeit met gele bloemen in plaats van witte bloemen.
Bosaardbei smaak
De smaak van bosaardbeitjes is zoet en heel intens. Ze zijn heerlijk uit het vuistje, maar je kunt ze ook zo gebruiken: Gebruik ze als garnering in salades, borrelhapjes en fruitsalades. In een salade van botersla en verse geitenkaas.
Er zijn een aantal planten die veel voorkomen als onkruid en ook eetbaar zijn, waaronder, paardenbloem, brandnetel, gehoornde klaverzuring, haagwinde, zevenblad, weegbree, wikke, daslook, hondsdraf en perzikkruid.
De bessen van de sleedoorn zijn eetbaar als ze goed rijp zijn, deze worden vaak gebruikt om jam en andere producten mee te maken. Maar in de takken van de sleedoorn zit een stofje wat giftig voor ons is als je de takken zou innemen.
Een plantensoort die veel op Bosaardbei lijkt, maar gele kroonbladen heeft, is Schijnaardbei, Potentilla indica (Andrews) Th. Wolf uit de Rozenfamilie of Rosaceae. Het is een soort die je kunt beschouwen als een invasieve soort, die steeds meer ingeburgerd raakt in onze wilde flora.
Vindplaats. De bosaardbei komt voor op schaduwrijke, vochtige plaatsen, in bossen en langs oevers. Hij wordt ook veel gekweekt als bodembedekker. Hij kan groeien als onkruid dus in en kleine tuin is kweken in een aardbeipot misschien wel zo handig.
De bosaardbei is een kruipende bodembedekker, met kleine witte bloemen met 5 rondachtige kroonblaadjes rond diepgele meeldraden. De gedeelde drievoudige bladeren zijn glanzend en hebben een gezaagde rand. Aan de onderkant zijn de bladeren zijdeachtig behaard.
De Fragaria vesca 'Alexandria', ook wel Bosaardbei genoemd, is een wilde aardbeisoort welke bloeit van mei tot juli met wit- gele bloemetjes. Na de bloei vormen zich de kleine eetbare aardbeien. Deze aardbeien kunnen geplukt kunnen worden zodra ze rood zijn.
Oogsten. Doordragende aardbeien kunnen vanaf juni tot september of zelfs oktober geplukt worden. In de tussentijd vormt de plant steeds nieuwe bloemen en daarna aardbeien. De bloemen van de aardbei zijn ook eetbaar, maar dan krijg je natuurlijk geen aardbei meer.
Toxiciteit is geen probleem bij soorten als Fragaria virginiana, Fragaria vesca en Fragaria chiloensis. Maar wees niet te voorzichtig; veelvoorkomende voedselallergieën kunnen nog steeds roet in het eten gooien. Hoewel wilde aardbeien niet de boze heks van de bessenwereld zijn, kunnen ze bij sommige kinderen allergische reacties of maagklachten veroorzaken .
Sleedoornbessen behoren tot dezelfde familie als pruimen en kersen, dus als je dapper bent kun je ze rauw eten, hoewel ze ongelooflijk scherp zijn en je mond uitdrogen voordat je zelfs maar je eerste op hebt . Sleedoornbessen zijn het beste te gebruiken als smaakmaker om een rijke pruimensmaak te geven, vooral in sleedoornwijn, whisky, gelei, siroop en chocolade.
De bessen van sleedoorn zijn weinig giftig. Na de inname van minder dan 10 bessen van deze plant volstaat het om het kind wat water te laten drinken. Na inname van grotere hoeveelheden neem je toch best contact met je huisarts of met het Antigifcentrum (070 245 245).
De pruimachtige vrucht van de sleedoornboom (sleedoorn genoemd) is niet giftig als je hem eet . De bladeren en bloemen van de boom bevatten blauwzuur, wat giftig is in grote hoeveelheden. De zaden van de vrucht kunnen ook giftig zijn als ze in voldoende hoeveelheden worden ingenomen.
Is heermoes eetbaar en gezond? Heermoes wordt al heel lang beschouwd als een geneeskrachtige plant. De jonge scheuten die de sporenaren dragen hebben wel wat weg van asperges en kunnen op dezelfde manier klaargemaakt gegeten worden.
Gebruik. De verse bessen zijn eetbaar, maar worden als minder smakelijk beschouwd dan echte aardbeien .
Dit zijn de belangrijkste dingen waar je op moet letten: schijnaardbeien hebben gele bloemen , terwijl wilde aardbeien witte of lichtroze bloemen hebben. Schijnaardbeien groeien omhoog, terwijl wilde aardbeien omlaag groeien. Ze kunnen moeilijk te zien zijn tussen de bladeren.
Bosaardbeien hebben net als hun soortgenoten in onze moestuin een heerlijke zoete smaak. Deze is soms zelfs wat zoeter dan de aardbeien die we gewend zijn. Heb je bosaardbeien in je tuin, maak daar dan dankbaar gebruik van door ze te plukken.