Rauwe kip is roze en glibberig. Dus niet slijmerig, grijzig of met een geurtje. Dan gooi je de kip best meteen weg. Zelfs als ze recht uit de supermarkt of diepvriezer komt.
Hoe weet ik of een product niet meer goed is? De kip heeft een afwijkende geur, is grauw verkleurd, uitgedroogd of plakkerig. Eet geen vlees wat er raar uitziet of niet goed ruikt.
Verwarm je oven voor op 180°C en gaar de kipfilets dan, afhankelijk van de grootte en de dikte, 10 à 15 minuten. Kip is gaar als het vlees vanbinnen wit is. Laat de kipfilets na het braden even rusten op een warm bord, losjes met aluminiumfolie afgedekt.
Eén manier om de gaarheid te controleren is uiteraard door naar de kleur van het vlees te kijken. Het kippenvlees verandert tijdens de bereiding van roze naar wit. Maar, sommige delen van de kip zijn net iets donkerder of meer roze dan gewoon de filet. Ondanks de donkerdere kleur kunnen deze stukken kip toch gaar zijn.
Ideale temperatuur
De makkelijkste manier om te controleren of je kip gaar is, is door een vleesthermometer te gebruiken. Hiermee kun je de precieze kerntemperatuur van je vlees meten. Voor borstvlees moet deze 72 graden Celcius zijn en voor poten en dijen 85 graden.
Gebruik een digitale voedselthermometer om te controleren of het dikste deel van uw kip ten minste 165 °F (74 °C) is. Dit is de beste manier om te zien of het gaar is. Kijk naar andere tekenen van gaarheid, zoals een stevige textuur, heldere of witachtige sappen die uit de kip lopen en een witte of heel lichtroze interne vleeskleur .
Verse rauwe kip is meestal lichtroze van kleur met witte stukjes vet, heeft weinig tot geen geur en is zacht en vochtig . Als uw kip slijmerig is, een vieze geur heeft of is veranderd in een gele, groene of grijze kleur, zijn dit tekenen dat uw kip bedorven is.
Hoe weet ik of een product niet meer goed is? De kip heeft een licht zure afwijkende geur, is grauw verkleurd of plakkerig. Eet geen vlees dat er raar uitziet of niet goed ruikt.
Er kunnen namelijk bacteriën in zitten waar je erg ziek van kan worden als de kip niet goed gegaard is. Eet daarom nooit rauwe kip en gaar hem altijd totdat het vlees van binnen wit is en van het bot loskomt. Let ook op de houdbaarheidsdatum van kip wanneer je deze koopt.
Toch is het slim om niet volledig op kleur te vertrouwen, het bot kan namelijk soms ook wat kleur afgeven. Hierdoor kleurt de kip een beetje roze. Wil je zeker weten dat je gebraden kippenbout gaar is? Met een kerntemperatuur van minimaal 74 graden Celsius zit je goed.
Om dit te controleren, maak je een kleine snee in het dikste deel van het vlees. Een volledig gegaard stuk kip is van binnen helemaal wit, maar een rauw of onvoldoende gegaard stuk is nog steeds roze en/of bloederig . Je moet ook controleren of alle sappen die eruit lopen helemaal helder zijn.
Voor kip en vlees zoals gehakt, hamburgers en worst geldt: verhit het door en door voordat je het opeet. Daarmee voorkom je een voedselinfectie. Een uitzondering: vlees uit 1 stuk van runderen en varkens (varkenshaas, biefstuk, rosbief) kun je rosé eten. Maar ook bij dit vlees is doorbakken de meest veilige keuze.
Gekookte kip kan een voedzame keuze zijn, maar rauwe kip kan besmet zijn met Campylobacter, Salmonella of Clostridium perfringens-bacteriën. Als u onvoldoende gegaarde kip eet, kunt u een door voedsel overgedragen ziekte krijgen, ook wel voedselvergiftiging genoemd .
Geur: Bedorven kip heeft een zure of onaangename geur. Als de kip vreemd ruikt, gooi het dan meteen weg.
Controleer de binnenkant van de kip dus ook altijd even voordat je gaat eten. Is de binnenkant wit, dan is de kip gaar. Is 'ie (licht)roze of ziet het vlees er nog een beetje glazig uit? Zet de kip dan nog een paar minuten langer in de oven.
Verse rauwe kip moet een lichtroze tint hebben met witte vetdelen . Als de kleur vervaagt, het er geel of grijs uitziet, schimmel heeft of een andere kleurtint, is het niet langer veilig om te eten.
Hoe ziet een zieke kip eruit? Een zieke kip vertoont afwijkend gedrag. Zieke kippen zonderen zich af en scharrelen minder. Vaak zie je dat het verenkleed ook niet meer goed onderhouden wordt.
Veilig gekookt gevogelte kan variëren in kleur van wit tot roze tot bruin . Al het gevogelte moet een veilige minimale interne temperatuur van 165 °F (73,9 °C) bereiken, gemeten met een voedselthermometer. Controleer voor heel gevogelte de interne temperatuur in het binnenste deel van de dij en vleugel en het dikste deel van de borst.
Een gezonde kip is actief, scharrelt graag, heeft een rode kam en een glanzend verenkleed. Als een kip zich niet zo lekker voelt zul je dit niet gelijk opmerken. Een kip is van nature een prooidier en zou bij het tonen van zwakte sneller gepakt worden door een roofdier.
Als je de pan te vol propt met kip, dan verpest je ook de temperatuur . De beste manier om te voorkomen dat je kip rauw wordt in het midden, is door een vleesthermometer te gebruiken en ervoor te zorgen dat de binnenkant van de kip 165 graden Fahrenheit bereikt.
Als u kip met een voedselthermometer tot 74°C bereidt, worden alle gevaarlijke bacteriën gedood en is de kip veilig om te eten.
Deze bacterie is minder bekend, maar veroorzaakt meer ziektegevallen dan salmonella. Een voedselvergiftiging door de campylobacter ontstaat vaak alskippenvlees onvoldoende wordt verhit. Hierdoor kunnen maag- en darmklachten ontstaan, zoals diarree, buikpijn of een darmontsteking.
Rauwe kip is roze en glibberig. Dus niet slijmerig, grijzig of met een geurtje. Dan gooi je de kip best meteen weg. Zelfs als ze recht uit de supermarkt of diepvriezer komt.
De tijd tussen het eten van voedsel dat besmet is met salmonella en de eerste klachten is meestal 12 tot 96 uur. Niet iedereen die besmet is met Salmonella wordt ernstig ziek. Deze klachten bestaan meestal uit diarree, buikkrampen, misselijkheid en braken. Deze klachten gaan meestal na 3 tot 7 dagen vanzelf voorbij.
Op rauwe kip en gevogelte kunnen ziekteverwekkers voorkomen. De belangrijkste zijn de bacteriën salmonella en campylobacter. Deze komen regelmatig voor. Ook al is maar een deel van de kip ermee besmet, je kunt er wel flink ziek van worden.