Met name vis kan grote hoeveelheden poly- en perfluoralkylstoffen bevatten, waarschuwt het instituut. Kabeljauw blijkt de meeste PFAS te bevatten, gevolgd door zalm uit blik en vissticks, meldt RTL Nieuws.
Uit het onderzoek van het RIVM blijkt dat we door het eten van vis veel PFAS binnenkrijgen. Er zijn monsters genomen van kabeljauw, tonijn, zalm (vers, blik en gerookt), tilapia, pangasius en vissticks. In vette én magere vis kan veel PFAS zitten, blijkt daaruit.
Omdat PFAS Per- en polyfluoralkylstoffen (Per- en polyfluoralkylstoffen) wijdverbreid aanwezig is in de leefomgeving, komt PFAS in bijna alle voedselproducten voor, zoals koffie, thee, graanproducten, melkproducten, vlees, eieren, vis, groente en fruit. De hoogste hoeveelheden zitten in vis.
De Amerikaanse Food and Drug Administration heeft zeevruchten uit de Verenigde Staten en andere landen getest op PFAS. 4 Gekweekte zeevruchten, zoals Atlantische zalm, tilapia en garnalen , hebben lage PFAS-niveaus. PFAS-niveaus zijn hoger in in het wild gevangen zeevruchten, zoals tonijn, kabeljauw en mosselen.
In 2021 is op 30 procent van alle in Nederland geteelde groentemonsters residuen van PFAS-pesticiden aangetroffen. Andijvie (70 procent), komkommer (60 procent) en paprika (52 procent) waren de meest besmette groenten.
Die norm voor eieren, wat wil dat precies zeggen? De norm is een Europees vastgestelde norm en schrijft voor hoeveel microgram er van PFAS er in 1 kilo mogen zitten. Dit kan verschillen per PFAS-soort: voor de stof PFOS in eieren is de norm bijvoorbeeld 1 microgram per kilo.
er is geen duidelijk gezondheidsadvies bij (een hoog gehalte van) PFAS in het bloed. Er is geen behandeling mogelijk om PFAS uit je bloed/uit je lichaam te krijgen. Alleen door verdere blootstelling zoveel mogelijk te beperken, neemt de hoeveelheid PFAS in het lichaam langzaam afnemen.
De Dietary Guidelines for Americans stellen dat kinderen, om deze hogere hoeveelheden te consumeren, alleen vis uit de "Best Choices"-lijst mogen eten die nog minder kwik bevat. Deze vissoorten zijn ansjovis, makreel, meerval, mosselen, krab, rivierkreeft, bot, schelvis, harder, oesters, schol, koolvis, zalm, ...
12 PFAS werden gevonden in vis en zeevruchten met maximumniveaus van respectievelijk 0,818 ng g − 1 ww en 36,7 ng g − 1 dw. Sardines, ansjovis en tongen vertoonden de hoogste PFAS-niveaus van de bestudeerde vissen . Hogere concentraties PFAS werden gevonden in de milt van koppotigen en de koppen van schaaldieren.
Goede keuzes zijn bijvoorbeeld zalm, garnalen, ansjovis, krab, forel en haring. Deze bevatten weinig zware metalen.
U vermijdt PFAS in afhaalcontainers en vermindert afval. Beperk ook voedingsmiddelen zoals hamburgers, gebak of friet die in vetbestendige verpakkingen zitten . Studies hebben PFAS aangetroffen in bijna de helft van de geteste wikkels of spuitzakken.
PFAS hopen zich geleidelijk op in het menselijk lichaam en in het milieu. Ze zijn zo goed als niet afbreekbaar en blijven dus voor altijd aanwezig in het milieu en in ons lichaam. PFAS kunnen leiden tot leverschade, schildklierziekte, obesitas, vruchtbaarheidsproblemen en kanker.
Boter is een natuurlijk zuivelproduct dat voornamelijk wordt gemaakt van melkvet. Dit basisvoedsel wordt traditioneel geproduceerd door room te karnen. Hoewel boter oorspronkelijk geen PFAS bevat , kunnen deze stoffen door milieuvervuiling in boter terechtkomen.
Bewust eten
De reden waarom Carrefour pangasius uit de rekken heeft gehaald is omdat de vis te veel bacteriën bevat en hij resistent zou zijn tegen antibiotica. Bovendien zijn de werkomstandigheden in veel kwekerijen schrijnend en is de productie van de vis erg slecht voor het milieu.
Alaska koolvis 58%, paneermeel 20% (tarwebloem, water, paprikapoeder, gist, kurkuma), koolzaadolie, water, tarwebloem, aardappelzetmeel, zout.
Zowel zoet als zout water kan bevuild zijn met schadelijke stoffen. Zoutwatervissen zijn ansjovis, makreel, kabeljauw, koolvis, sardines en tonijn. Zoetwatervissen zijn bijvoorbeeld forel, karper, paling en snoek. Bekend is dat vis uit Europese wateren meer vervuild is dan vis uit bijvoorbeeld de Stille Oceaan.
Uit het rapport van RIVM blijkt dat alle onderzochte gewassen PFAS bevatten. Het advies is om voor uw tuin alleen met mate te eten uit de volle grond. Het maakt dus niet uit welke groente of fruitsoort.
De besmettingsniveaus waren het hoogst bij kanaalmeervallen , bovenaan de voedselketen, en het laagst bij de planteneters. Kanaalmeervallen hadden de hoogste ophoping van PFAS in hun weefsels, ontdekten de onderzoekers. Vier chemicaliën, bekend als perfluoroctaansulfonzuren of PFOS, werden aangetroffen in vissen van elke geteste locatie.
Kleinere vissen - sardines, ansjovis, gekweekte forel, verse tilapia, arctische char - en tweekleppigen zoals sint-jakobsschelpen, mosselen en oesters bouwen niet zoveel verontreinigingen op als de grote carnivoren. Kleine vissen planten zich ook snel voort, dus hun populaties kunnen veel gemakkelijker herstellen van overbevissing dan de langlevende reuzen.
Vissen zoals tonijn, makreel, sardines en paling kun je beter vermijden.
De FDA raadt aan om vis te eten die minder kwik bevat, zoals zalm, garnalen, zwarte zeebaars, kabeljauw, sint-jakobsschelpen, tilapia, kreeft en sardines . Hier is een volledige lijst van vissoorten die weinig kwik bevatten. Het is belangrijk om op te merken dat de grootte van de vis soms kan bepalen hoeveel methylkwik erin zit.
Dat is de steenvis. Slechts een kleine prik van de stekels op zijn rug kunnen het einde betekenen. De steenvis heeft de eer om zich de giftigste vis ter wereld te noemen.
Vis draagt het meest bij aan de blootstelling aan PFAS via voedsel, omdat daarin grote hoeveelheden van deze stoffen kunnen zitten. Daarnaast krijgen we PFAS binnen via koffie, thee, graanproducten, melkproducten, vlees, eieren, fruit en groenten.
Ze kunnen een effect hebben op het immuunsysteem, op het cholesterol in het bloed, effecten op de lever geven en nier- en testiskanker veroorzaken. Of PFAS daadwerkelijk gezondheidseffecten geven, hangt onder andere af van hoeveel PFAS mensen binnen krijgen over de tijd.
Eieren geraapt op plekken in het gebied rondom Chemours bevatten te hoge PFAS-gehalten; hetzelfde geldt ook voor plekken verder weg. In de eieren is vooral teveel van de PFAS-soort PFOS aangetroffen.