Een zeer begrijpbare naam , omdat de vrucht zeer aromatisch is. Het woord 'bei' van
In het Duits heet de aardbei 'Erdbeere', in het Fries 'ierdbei', in het Engels 'Strawberry'. Die laatste naam is gegeven vanwege de (originele) eeuwenoude kweekwijze van de vruchten 'op een strooien onderlaag' en soms werden de planten 's winters ook tegen strenge vorst met stro afgedekt.
Het Oudengelse woord voor aardbei is streawberige, en in die taal werden 'strew' en 'straw' beide gebruikt om 'verspreiden' te betekenen . De naam betekende dus waarschijnlijk een bes die zich verspreidt, wat de groeiwijze ervan perfect beschrijft. Aardbeien verspreiden zich door horizontale stengels, stolons genaamd.
De aardbei (Fragaria) komt oorspronkelijk uit Amerika, Azië en Europa. Terwijl bosaardbeien (Fragaria vesca) in Europa inheems zijn, stammen de tuinaardbeien - die ondertussen ook wereldwijd verspreid zijn - van de ananasaardbei (Fragaria x ananassa). Hun voorouders komen oorspronkelijk uit Amerika.
Vooral het eerste deel 'aard' is vrij duidelijk: de aardbei groeit namelijk dicht bij de aarde. Het tweede deel 'bei' is afgeleid van het Oudfranse woord 'baie' (bes), dat weer afgeleid is van het Latijnse 'baca'. Ook hier zien we dus dat het 'bei' in 'aardbei' ook zeker wat met 'bes' te maken heeft.
De aardbei is een schijnvrucht, de kleine pitjes aan de buitenkant zijn de eigenlijke vruchtjes. Rijp zijn ze dieprood van kleur en hebben ze een zoete smaak. Aardbeien zitten bomvol vitamine C. Ze dragen daarnaast bij aan de inname van foliumzuur en ze bevatten weinig calorieën.
De aardbei is het symbool van de vruchtbaarheid, maar in katholieke kerken staat de afbeelding van de aardbei vaak symbool voor gerechtigheid en perfectie. De aardbei zou het libido verhogen.
We raden altijd aan om twee stukken fruit per dag te eten. Die portie aardbeien per dag gecombineerd met een ander stuk fruit is dus prima.” Voor mensen met prikkelbare darmen kan het dagelijks eten van aardbeien wel heel goed zijn.
De hedendaagse gekweekte aardbeien zijn ontstaan uit een toevallige kruising tussen twee wilde aardbeiensoorten in Frankrijk rond 1700. In het oude Rome werden wilde aardbeien gezien als meer dan alleen een simpele snack, maar als een symbool voor de godin van de liefde, Venus, vanwege de hartvorm en rode kleur.
China, wereldwijd de grootste aardbeienproducent, eet het grootste deel van zijn oogst ook zelf op. In 2015 bedroeg de consumptie er maar liefst 3,3 miljoen ton aardbeien. Dat is 41 procent van de globale productie. Andere grote consumenten zijn de VS, Mexico, Turkije en Egypte.
3 jaar voor de beste oogst van aardbeien
Aardbeien zijn winterharde vaste planten. Voor de beste oogst houd je aardbeien ongeveer 3 jaar aan en vervang je ze daarna door nieuwe planten (die je heel gemakkelijk zelf uit de uitlopers kunt vermeerderen).
Aardbei is “ fraise ” in het Frans.
de aardbei
Verbuigingen: aardbeien (meerv.) De vruchten zoals wij ze kennen, hebben Amerikaanse voorouders. Ze zijn voornamelijk afkomstig uit de staat Virginia, maar ook uit Chili.
Plantkundig is de aardbei een schijnvrucht. Ze bestaat namelijk voor het grootste deel uit een opgezwollen bloembodem. De eigenlijke vruchtjes zijn de zaadjes ('pitjes') op die bloembodem.
Aardbeien zijn rijk aan mineralen zoals kalium (190 mg), calcium (25 mg) en fosfor (26 mg). Dat kan helpen bij een hoge bloeddruk, en het zou zelfs het cholesterolgehalte in het bloed aanzienlijk verlagen, wat het risico op ziekten als diabetes of kanker kan helpen verminderen.
De Korona aardbei is de zoetste aardbeiensoort met uitstekend aardbeien aroma. Zeer geschikt ras voor de volle grond en geeft mooie grote en donkerrode smakelijke vruchten. Korona is goed bestand tegen ziekten. Dit ras adviseren wij voor de moestuin.
De aardbei werd voor het eerst beschreven in de literatuur rond 1000 na Christus en de eerste tekening van een aardbeienplant werd in 1484 gedrukt. Aardbeien worden voor het eerst genoemd ergens tussen 234 en 149 v.Chr. in de geschriften van Cato, een Romeinse senator.
Aardbeien hebben een lange geschiedenis in de klassieke en middeleeuwse wereld. Ze onderscheiden zich van alle andere symbolische vruchten die in de kunst in heel middeleeuws Europa werden gebruikt, zoals Elizabeth Haight in haar boek Symbolism of the Great Masters het symbool van " volmaakte rechtvaardigheid", "goede werken" en bescheidenheid noemde.
Hoewel de exacte oorsprong van de algemene naam onzeker is, is de naam aardbei waarschijnlijk een verbastering van "strewn berry" . De laatste was een vroege aanduiding voor de plant die verwees naar het feit dat, terwijl een aardbeienplant uitlopers produceerde en zich verspreidde, de bessen over de grond werden gestrooid.
Tekenen van schimmel
Controleer eerst uw verse bessen op zichtbare schimmel. Een beschimmelde aardbei kan verkleurd lijken, donkere vlekken hebben of groene of witte plekken met beschimmelde delen. Hopelijk is de schimmel, als u die ziet, beperkt tot een paar beschimmelde bessen en heeft deze zich niet verspreid naar de hele tros.
Het wordt aangeraden om ongeveer acht aardbeien per dag te eten . Volgens experts kun je echter ongeveer vier aardbeien van normale grootte per dag eten en tot zes als ze extreem klein zijn, bij elke maaltijd. Je kunt elke dag 200 gram fruit eten, maar je moet altijd een breder scala aan fruit eten.
Het eten van vezelrijke voeding, zoals aardbeien, helpt om een regelmatige stoelgang te behouden . Vezels bevorderen de stoelgang door het darmkanaal, wat helpt om constipatie te voorkomen.
Dus, wat symboliseren aardbeien in de Bijbel? De Bijbel verwijst niet naar de kleine rode vrucht. Echter, veel passages verwijzen naar generieke vruchten die een aardbei of aardbeienplant zouden kunnen zijn. In de Bijbelse tijd waren aardbeien symbolen van zoetheid, liefde, schoonheid en perfectie .
De appelboom staat symbool voor liefde, vruchtbaarheid en onsterfelijkheid. In China staat de appelboom voor vrede. In de Keltische cultuur voor de liefde, trouw, een tedere partner, aantrekkingskracht, altijd verliefd.
In de 17e en 18e eeuw zijn uit de beide Amerika's de octoploïde soorten Fragaria virginia (Noord-Amerika) en Fragaria chiloensis (Zuid-Amerika) ingevoerd. In 1766 werd de aardbei voor het eerst uitvoerig beschreven door Antoine Nicolas Duchesne en gaf hij aan zijn beschreven soort de Latijnse naam Fragaria ananassa.