Voor kip en vlees zoals gehakt, hamburgers en worst geldt: verhit het door en door voordat je het opeet. Daarmee voorkom je een voedselinfectie. Een uitzondering: vlees uit 1 stuk van runderen en varkens (varkenshaas, biefstuk, rosbief) kun je rosé eten. Maar ook bij dit vlees is doorbakken de meest veilige keuze.
Risico bij kip
Kipproducten moet u ook altijd goed doorbakken. Naast salmonella komen er ook steeds meer besmettingen met campylobacter voor. Bij de slacht kan de bacterie op het vlees terechtkomen. Wanneer dit vlees niet goed doorbakken wordt, kan er een voedselinfectie optreden.
Rauwe kip is roze en glibberig. Dus niet slijmerig, grijzig of met een geurtje. Dan gooi je de kip best meteen weg. Zelfs als ze recht uit de supermarkt of diepvriezer komt.
Maak met een mes een kleine maar wel diepe snee in het vlees. Zijn de sappen die uit de kip komen helder? Dan weet je zeker dat de kip gaar is. Je check hier overigens alleen mee of het vlees gaar is en dus niet meer rauw, dus het zou nog wél kunnen dat je kip té gaar is bij deze methode.
Op rauwe kip kunnen ziekteverwekkers voorkomen, zoals salmonella en campylobacter. Verhit kippenvlees daarom altijd door en door. Zo beperk je het risico op een voedselinfectie.
Er kunnen namelijk bacteriën in zitten waar je erg ziek van kan worden als de kip niet goed gegaard is. Eet daarom nooit rauwe kip en gaar hem altijd totdat het vlees van binnen wit is en van het bot loskomt. Let ook op de houdbaarheidsdatum van kip wanneer je deze koopt.
Symptomen salmonella
De verschijnselen van salmonella ontstaan meestal binnen 12 tot 36 uur en houden vaak 2 tot 3 dagen aan.
De kerntemperatuur van kip
Bij kip en kalkoen kun je dan ook het beste een kerntemperatuur aanhouden van 70-72 °C; het vlees is dan helemaal gaar – en eventuele bacteriën zijn gedood – maar het is nog wel lekker sappig. Hoger kan, maar je vlees wordt wel droger.
Hoe bereid je kip? Je kunt kip op allerlei manieren bereiden: van koken, braden, grillen en roerbakken tot barbecueën. Het is belangrijk dat kip door en door gaar is, zodat eventuele schadelijke bacteriën worden gedood. Kip is goed gaar als het vlees van binnen wit is en als het van het bot loskomt.
Hoe weet ik of een product niet meer goed is? De kip heeft een afwijkende geur, is grauw verkleurd, uitgedroogd of plakkerig. Eet geen vlees wat er raar uitziet of niet goed ruikt.
Voor goed gekookte kip, als je erin snijdt en het sap loopt helder, dan is de kip volledig gekookt . Als het sap rood is of een roze kleur heeft, moet je kip misschien iets langer gekookt worden.
omdat gevogelte soms nog een beetje roze is, maar wel de juiste temperatuur bereikt . Bij kip met bot is een klein beetje roodheid bij het bot gebruikelijk en betekent niet dat het niet gaar is.
Verse rauwe kip moet een lichtroze tint hebben met witte vetdelen. Als de kleur vervaagt, het er geel of grijs uitziet, schimmel heeft of een andere kleurtint, is het niet langer veilig om te eten .
Kleur is geen betrouwbare indicator voor veiligheid of gaarheid . Veilig gekookt gevogelte kan variëren in kleur van wit tot roze tot bruin. Al het gevogelte moet een veilige minimale interne temperatuur van 165 °F (73,9 °C) bereiken, gemeten met een voedselthermometer.
Soms kan de paarse kleur in de botten het vlees dat ze raakt verkleuren, hoewel het vlees veilig is gegaard kan dit roze blijven. Soms komt de roze kleur van stikstofmonoxide (NO) en koolstofmonoxide (CO) van de grill.
Geen biefstuk
„Een hamburger kun je niet half rauw of rosé eten, het is niet hetzelfde als een biefstuk” zegt Wieke van der Vossen, expert Voedselveiligheid van het Voedingscentrum. „Een hamburger is gemalen vlees, vaak van rund- of varkensvlees.
Inspecteer je kip; je zult goed op de kleur moeten letten. Om dit te controleren, maak je een kleine snee in het dikste deel van het vlees. Een volledig gegaard stuk kip is van binnen helemaal wit, maar een rauw of onvoldoende gegaard stuk is nog steeds roze en/of bloederig .
Eén manier om de gaarheid te controleren is uiteraard door naar de kleur van het vlees te kijken. Het kippenvlees verandert tijdens de bereiding van roze naar wit. Maar, sommige delen van de kip zijn net iets donkerder of meer roze dan gewoon de filet. Ondanks de donkerdere kleur kunnen deze stukken kip toch gaar zijn.
Bacteriën op rauw kippenvlees kunnen zorgen voor een voedselvergiftiging. In de meeste gevallen komt dit door de bacteriën campylobacter of salmonella, aldus het Voedingscentrum. Vaak voelen mensen met zo'n voedselvergiftiging zich dan een paar dagen ziek, maar soms zijn de gevolgen ernstiger.
Je kunt je er wel flink beroerd door voelen. Klachten zoals buikpijn, diarree en griepachtige verschijnselen treden op binnen 48 uur tot 1 week na besmetting. De klachten houden ongeveer 5-7 dagen aan. Soms kun je nog wekenlang last hebben van darmkrampen.
Ongeacht wat er op uw menu staat, stelt de USDA dat de interne temperatuur van de kip 165° moet zijn voor de voedselveiligheid.
Was uw handen met water en zeep gedurende ten minste 20 seconden voor en na het hanteren van rauwe kip . Rauwe kip is klaar om te koken. Het hoeft niet eerst gewassen te worden. Volgens een USDA-studie had 1 op de 7 mensen die hun gootsteen schoonmaakten na het wassen van kip nog steeds bacteriën in de gootsteen.
Verse, rauwe kip is roze en vlezig van kleur; als de kip bedorven is, zal hij verkleuren en een doffe, grijze gloed krijgen . "Tekenen van voedselbederf zijn vrij universeel," zegt White. "Elke vieze geur, verkleuring of vreemde substantie op uw kip zou reden zijn om weg te gooien."
Het donkere merg kan door het oppervlak van het bot heen duwen als het uitzet . De botten en het vlees ernaast worden gekleurd en blijven dieprood/paars van kleur, ongeacht de uiteindelijke interne temperatuur van de gekookte kip.
Luizen, teken en vlooien vallen ook kippen aan . Deze plagen kunnen bruine, zwarte of rode vlekken op de huid van de kip achterlaten en huidirritatie veroorzaken die vergelijkbaar is met wat mijten veroorzaken. Muggen dragen een virusinfectie genaamd pokken bij zich die begint als rode puistjes die veranderen in puisten die uiteindelijk barsten en korsten vormen.