De vruchten van de schijnaardbei zijn wel eetbaar, maar zijn scherp en droog van smaak en ook zitten er veel harde zaadjes in het vruchtvlees. Schijnaardbei moet je dus niet zien als een plant die eetbare vruchten oplevert, maar hij kan wel dienstdoen als een groente.
De schijnaardbei (Potentilla indica) is zoals de naam al aangeeft geen echte aardbei, maar wel heel leuk in de tuin. Schijnaardbeien bloeien van mei tot oktober met gele bloempjes (in plaats van witte bij de bos- en tuinaardbeien). De vruchten zijn klein en knalrood. Niet eetbaar, wel decoratief.
Maak je trouwens geen zorgen over het eten van de vruchtjes – zowel de aardbeitjes van de bosaardbei als van de schijnaardbei zijn eetbaar. Die van de schijnaardbei zijn alleen wat minder sappig. Niet giftig, dus.
Wilde aardbeien zijn laagblijvende bodembedekkers. Ze breiden zich uit door bovengrondse uitlopers. Aardbeien worden meestal gebruikt in de moestuin, maar er zijn ook soorten die het prima doen in de halfschaduw in de bostuin. De vruchten van Wilde aardbei zijn eetbaar.
Een hardnekkige, kruipende onkruidsoort die juist beter handmatig bestreden kan worden, is schijnaardbei. Dit onkruid heeft alle schijn van een bosaardbei, maar niks is minder waar! Het grote verschil tussen de schijnaardbei en de bosaardbei is dat de schijnaardbei bloeit met gele bloemen in plaats van witte bloemen.
De vruchten van de schijnaardbei zijn wel eetbaar, maar zijn scherp en droog van smaak en ook zitten er veel harde zaadjes in het vruchtvlees. Schijnaardbei moet je dus niet zien als een plant die eetbare vruchten oplevert, maar hij kan wel dienstdoen als een groente.
Uittrekken: Voordat het onkruid vruchtbaar wordt, moet u handschoenen dragen of gereedschap gebruiken om ze eruit te trekken. De dag voordat u het onkruid eruit trekt, de grond water geven en de grond losmaken met een schop en dan diep in de wortels graven met een onkruidvork om de wortels volledig te verwijderen.
Er zijn twee soorten wilde aardbeien: Echte wilde aardbeien en Indiase aardbeien, ook wel schijnaardbeien genoemd. Schijnaardbeien zijn niet giftig , maar ze hebben geen noemenswaardige smaak. Wilde aardbeien zijn heerlijk en smaken net als de aardbeien die je in je tuin zou plukken.
De Fragaria vesca 'Alexandria', ook wel Bosaardbei genoemd, is een wilde aardbeisoort welke bloeit van mei tot juli met wit- gele bloemetjes. Na de bloei vormen zich de kleine eetbare aardbeien. Deze aardbeien kunnen geplukt kunnen worden zodra ze rood zijn.
Het is mogelijk om allergisch te zijn voor aardbeien , hoewel deze allergie veel minder vaak voorkomt dan veel andere dieetallergieën. Een aardbeienallergie betekent dat het immuunsysteem van een persoon slecht reageert op een specifiek eiwit dat aanwezig is in dit fruit.
Zijn de stengels goed gedroogd? Dan zijn ze niet meer gevaarlijk. In goed gedroogde berenklauw zit namelijk geen sap meer. Ook de haren van de stengel irriteren niet meer.
Deze giftige plant veroorzaakt namelijk brandwonden bij mensen én dieren. Het sap dat via de kleine haartjes van de berenklauw op de huid terecht komt bevat het stofje furocoumarine dat in combinatie met zonlicht, roze huid en blaren veroorzaakt, vergelijkbaar met brandwonden.
De bosaardbei is een kruipende bodembedekker, met kleine witte bloemen met 5 rondachtige kroonblaadjes rond diepgele meeldraden. De gedeelde drievoudige bladeren zijn glanzend en hebben een gezaagde rand. Aan de onderkant zijn de bladeren zijdeachtig behaard.
Een plantensoort die veel op Bosaardbei lijkt, maar gele kroonbladen heeft, is Schijnaardbei, Potentilla indica (Andrews) Th. Wolf uit de Rozenfamilie of Rosaceae. Het is een soort die je kunt beschouwen als een invasieve soort, die steeds meer ingeburgerd raakt in onze wilde flora.
Het best herken je deze nepaardbeien aan de kleur van de bloemetjes. Deze is namelijk geel in plaats van geelwit. Ook de stand van de vruchtjes verraadt of je met echte aardbeien of nepperds te maken hebt.
Bosaardbei. Met een bosaardbei hoopte je natuurlijk op de lekkere zoete vruchten. Nou is het goede nieuws dat de vruchten van de schijnaardbei niet giftig zijn.
Wateraardbei, dat doet je denken aan lekkere aardbeien. Helaas! De prachtige donkerrode vruchten zijn niet eetbaar. De naam is afgeleid aan de vorm van de vrucht en jammer genoeg niet van de smaak.
De smaak van bosaardbeitjes is zoet en heel intens. Ze zijn heerlijk uit het vuistje, maar je kunt ze ook zo gebruiken: Gebruik ze als garnering in salades, borrelhapjes en fruitsalades. In een salade van botersla en verse geitenkaas.
Nepaardbeien zijn voor mensen weliswaar flauw, maar voor honden over het algemeen veilig . Deze bessen bevatten voedingsstoffen zoals ijzer, proteïne en vitamine C, die goed kunnen zijn voor de gezondheid van uw hond. Allergieën voor nepaardbeien bij honden zijn echter niet ongehoord, dus het is het beste om ze in kleine hoeveelheden te introduceren.
Antw. De wijzen weten dat de aardbeien die in het bos groeien erg zoet zijn. Geen kom of zilveren lepel, suiker of kruiden of room nodig, Heeft de wilde bes geplukt in juni Naast de kabbelende stroom .
Het is volkomen veilig om nep-aardbeien te eten , maar misschien wilt u dat niet. Vergeleken met de zoete, sappige smaak van een echte, zijn de nepversies flauw, droog en praktisch smaakloos.
Na het planten vormen herfstanemonen al snel forse pollen. Ze hebben kruipende wortels die licht kunnen woekeren. Maar uitlopers zijn gemakkelijk los te steken en te verplanten. Je kunt een herfstanemoon vermeerderen door wortelstekken te nemen.
Wanneer je je aardbeien niet wilt vermeerderen, is het beter de uitlopers regelmatig te verwijderen. Je doet dit simpelweg door de uitlopers af te knippen op circa 1 à 2 cm vanaf de plant. De uitlopers kosten de planten anders onnodig veel energie, waardoor de moederplant zwakker wordt.