Om te testen of het niet gaar is kan je een (wit) servetje tegen het vlees/bot aan houden. Als het vocht wat in het servetje trekt helder is, dan is het gewoon helemaal in orde. Als het vocht rood is, dan is het nog niet gaar.
Maak met een mes een kleine maar wel diepe snee in het vlees. Zijn de sappen die uit de kip komen helder? Dan weet je zeker dat de kip gaar is. Je check hier overigens alleen mee of het vlees gaar is en dus niet meer rauw, dus het zou nog wél kunnen dat je kip té gaar is bij deze methode.
Soms kan de paarse kleur in de botten het vlees dat ze raakt verkleuren, hoewel het vlees veilig is gegaard kan dit roze blijven. Soms komt de roze kleur van stikstofmonoxide (NO) en koolstofmonoxide (CO) van de grill.
Voor kip en vlees zoals gehakt, hamburgers en worst geldt: verhit het door en door voordat je het opeet. Daarmee voorkom je een voedselinfectie. Een uitzondering: vlees uit 1 stuk van runderen en varkens (varkenshaas, biefstuk, rosbief) kun je rosé eten. Maar ook bij dit vlees is doorbakken de meest veilige keuze.
Rauwe kip is roze en glibberig. Dus niet slijmerig, grijzig of met een geurtje. Dan gooi je de kip best meteen weg. Zelfs als ze recht uit de supermarkt of diepvriezer komt.
Toch moet je oppassen met rauwe kip, ook al doe je voorzichtig. “Je kan er zelfs hersenschade van krijgen, of je hele verteringsstelsel lost op door de pathogene organismen zoals E. Coli. Die bacterie is in staat om je darmwand te penetreren en zo in je bloedbaan terecht te komen.
Er kunnen namelijk bacteriën in zitten waar je erg ziek van kan worden als de kip niet goed gegaard is. Eet daarom nooit rauwe kip en gaar hem altijd totdat het vlees van binnen wit is en van het bot loskomt. Let ook op de houdbaarheidsdatum van kip wanneer je deze koopt.
Kun je roze kip eten? Kortom, ja! Kip van hoge kwaliteit heeft een grotere kans om roze te lijken, vooral bij echt verse kip zoals je die op een boerenmarkt zou vinden. Het is belangrijker om op de temperatuur te letten dan op de kleur.
Kleur is geen betrouwbare indicator voor veiligheid of gaarheid . Veilig gekookt gevogelte kan variëren in kleur van wit tot roze tot bruin. Al het gevogelte moet een veilige minimale interne temperatuur van 165 °F (73,9 °C) bereiken, gemeten met een voedselthermometer.
Kijk of er helder of wit sap uit de kip stroomt .
Controleer het braadvocht of het sap dat zich in de pan of schaal heeft verzameld waarin uw kip wordt gekookt. Helder of wit sap duidt op een gare kip, terwijl een meer roze vloeistof betekent dat uw vogel meer tijd nodig heeft.
Voor goed gekookte kip, als je erin snijdt en het sap loopt helder, dan is de kip volledig gekookt . Als het sap rood is of een roze kleur heeft, moet je kip misschien iets langer gekookt worden.
Het is belangrijk dat kip door en door gaar is, zodat eventuele schadelijke bacteriën worden gedood. Kip is goed gaar als het vlees van binnen wit is en als het van het bot loskomt.
De kerntemperatuur van kip
Bij kip en kalkoen kun je dan ook het beste een kerntemperatuur aanhouden van 70-72 °C; het vlees is dan helemaal gaar – en eventuele bacteriën zijn gedood – maar het is nog wel lekker sappig. Hoger kan, maar je vlees wordt wel droger.
Controleer de binnenkant van de kip dus ook altijd even voordat je gaat eten. Is de binnenkant wit, dan is de kip gaar. Is 'ie (licht)roze of ziet het vlees er nog een beetje glazig uit? Zet de kip dan nog een paar minuten langer in de oven.
De truc is simpel. Wanneer, je de kip aansnijd, zal er wat vocht ontsnappen uit het kippenvlees. Het is belangrijk dat het vocht uit het vlees helder ziet. Is het vocht nog wat roze of rood van kleur, braad of bak de kip dan nog wat langer om veilig te kunnen eten.
Over het algemeen worden stukken vlees zoals dijen, poten en vleugels als donker vlees beschouwd, omdat ze een beetje roze (of zelfs een paarse of grijze tint) blijven of kleine bloedstrepen bevatten dankzij een hogere concentratie myoglobine, een eiwit in spieren dat zuurstof vasthoudt en zelfs na het koken aanwezig kan blijven.
Op rauwe kip kunnen ziekteverwekkers voorkomen, zoals salmonella en campylobacter. Verhit kippenvlees daarom altijd door en door. Zo beperk je het risico op een voedselinfectie.
Kans op voedselvergiftiging neemt toe
Campylobacter- en salmonellabacteriën kunnen juist door waterspetters en het sap van de rauwe kip verspreid worden naar bijvoorbeeld het aanrecht in de keuken. "Je kunt het dus beter niet doen", stelt het Voedingscentrum.
Hoe hoger de pH-waarde (lagere zuurgraad), hoe rozer het vlees zal zijn. Daarom gebruiken sommige chefs een zure marinade met citrus of azijn om de roze kleur van kippenvlees te verminderen. Maar marinades doen weinig om te beschermen tegen roze tinten van merg en myoglobine .
Om dit te controleren, maak je een kleine snee in het dikste deel van het vlees. Een volledig gegaard stuk kip is van binnen helemaal wit, maar een rauw of onvoldoende gegaard stuk is nog steeds roze en/of bloederig . Je moet ook controleren of alle sappen die eruit lopen helemaal helder zijn.
Kip is geen steriel product en ten opzichte van andere voedselproducten is Salmonella relatief vaak op rauwe kip aanwezig (in 3,5% van de gevallen). Echter, kip is geen product dat leidt tot veel Salmonella besmettingsuitbraken bij de mens.
Je kunt je er wel flink beroerd door voelen. Klachten zoals buikpijn, diarree en griepachtige verschijnselen treden op binnen 48 uur tot 1 week na besmetting. De klachten houden ongeveer 5-7 dagen aan. Soms kun je nog wekenlang last hebben van darmkrampen.
Was uw handen met water en zeep gedurende ten minste 20 seconden voor en na het hanteren van rauwe kip . Rauwe kip is klaar om te koken. Het hoeft niet eerst gewassen te worden. Volgens een USDA-studie had 1 op de 7 mensen die hun gootsteen schoonmaakten na het wassen van kip nog steeds bacteriën in de gootsteen.