Het geheim zit in de eerste twee minuten. Om ervoor te zorgen dat de spaghettislierten niet aan elkaar plakken is het belangrijk om de eerste twee minuten hard te roeren. Dit zorgt ervoor dat de losgekomen kleverige zetmeelkorrels niet aan de pasta blijven plakken.
Gebruik voldoende water .
En het zetmeel dat het vrijgeeft, maakt de situatie nog lastiger. Als er niet genoeg water is om dat zetmeel te laten groeien, heeft het geen andere keus dan klonterige noedels te maken. De aanbeveling is 3-4 liter water voor elke pond pasta en een pan die groot genoeg is om het water en de pasta te verwerken zonder over te koken.
De zetmeel is de 'boosdoener': zodra de pasta in het kokende water komt, zetten de zetmeelkorrels gedurende de eerste twee minuten uit en knappen ze. Het zetmeel verspreidt zich aan de oppervlakte van de pasta en zorgt zo voor de plakkerigheid.
Probeer olie of boter toe te voegen
Sommige chefs adviseren om gewoon olie aan het kokende water toe te voegen.
Spoel de pasta niet af
Verdeel in plaats daarvan de uitgelekte pasta over een bakplaat met opstaande rand en meng er een beetje olijfolie doorheen (om te voorkomen dat de pasta blijft plakken). Door de pasta uit te spreiden, koelt deze sneller af, zonder dat het belangrijkste ingrediënt van een goede pastasalade door de gootsteen wordt gespoeld.
Bij engelhaar is het belangrijk om veel water te gebruiken zodat het niet langer dan 20 of 30 seconden onder de kook komt . Beweeg de pasta rond met een tang, vork, alles wat het van elkaar kan scheiden tijdens de eerste helft van het koken. Kook de pasta 30 seconden tot een minuut te kort en doe het dan direct in de saus.
Zelfs als je een pastasalade wilt maken, met afgekoelde pasta, is het beter om de pasta niet af te spoelen met koud water. De enige juiste manier voor Italianen om de pasta af te laten koelen is de pasta samen met een beetje olijfolie in een glazen schaal continu door te roeren.
Wanneer je de pasta overgiet met koud water, spoel je het zetmeel weg. Het zetmeel maakt de saus die je achteraf over de slierten doet romiger, en zorgt ervoor dat de pasta zich goed vasthecht aan de saus.
Het is belangrijk dat je mie niet te plakkerig wordt, maar ook niet te hard blijft. Om dit te kunnen bereiken moet je de mie eigenlijk altijd koud afspoelen.
Omdat zetmeel verhit moet worden om goed te kunnen geleren, kunt u de pasta in koud water weken zodat deze gehydrateerd blijft, zonder dat u zich zorgen hoeft te maken dat de pasta aan elkaar gaat plakken .
Hoewel je geen enkele zichzelf respecterende Italiaan olijfolie aan het pastawater zult zien toevoegen, is het een ander verhaal als de pasta eenmaal gekookt is. Italianen gebruiken vaak olijfolie (specifiek extra vergine olijfolie) om gekookte pasta op smaak te brengen .
Maar hoewel Italianen het eens zijn over het principe van al dente , kan het niveau van al dente in de praktijk variëren van regio tot regio, huis tot huis en kok tot kok. Ongeacht waar u zich op de al dente-schaal bevindt, is het algemene idee om uw pasta iets korter te koken dan de aanbevolen kooktijd.
Ik voeg een beetje slaolie toe aan de pasta als deze gaar is, zodat deze niet aan elkaar plakt.
De tweede reden waarom je veel meer water dan pasta moet gebruiken, is omdat je wilt dat het water na de toevoeging van pasta niet te veel afkoelt en snel weer kookt. Als je te weinig water gebruikt, zal je pasta enkele minuten in heet, niet kokend water zitten en wordt daardoor plakkerig.
Het drogen van zelfgemaakte pasta zorgt ervoor dat het zijn vorm beter behoudt wanneer het wordt gekookt en langer houdbaar is. Om het te drogen, snijd je de pasta in reepjes en leg ze op een bakplaat of een met bloem bestoven oppervlak.
Giet je pasta af en voeg wat olie toe
Dit doe je het makkelijkst door de gekookte pasta in een vergiet te storten. Hierna kan je de pasta terug in de pan doe. Voeg een scheutje olijfolie toe en hussel dit goed door de pasta heen, zodat de olie goed verdeeld is tussen de pasta. Zo plakken ze niet tegen elkaar.
Zout is namelijk een smaakversterker. Door zout toe te voegen aan het kookwater krijgt de pasta al meer smaak terwijl het kookt. In Italië wordt trouwens altijd zout aan het kookwater toegevoegd. Wel belangrijk om even te onthouden is dat je het zout het beste kunt toevoegen als het water kookt.
Voeg geen olie toe! Roer in plaats daarvan de pasta direct door nadat u deze in het kokende water hebt gedompeld . Dit voorkomt dat de draden aan de bodem van de pan en aan elkaar blijven plakken. Gebruik een pan die groot genoeg is. De toevoeging van olie bedekt de pasta alleen maar en de saus blijft er niet goed aan plakken.
Een Italiaanse doodzonde: pasta met een mes in stukken snijden en daarna met een lepel naar binnen spelen. Pasta eet je alleen met een vork. Stop je vork in je spaghetti of tagliatelle en draai. Zelfs lasagne eet je alleen met een vork: gebruik de zijkant om de lasagne te 'snijden'.
Het klinkt logisch, dat het toevoegen van olijfolie voorkomt dat je pasta aan elkaar plakt. In Italië moeten ze er echter niks van weten. Olie is namelijk hydrofoob, wat betekent dat het niet met water mengt. Als je een scheutje olijfolie aan je pastawater toevoegt, blijft het bovenop het water drijven.
O nee, de pasta plakt!
Kook je pasta in voldoende water. Je hebt 1 liter water nodig per 100 g pasta, en voldoende zout (1 koffielepel per liter water). Boter of olie toevoegen aan het kookwater is overbodig: die blijven boven drijven en mengen zich niet met de pasta.
Helpt het om olijfolie aan het water toe te voegen? Olijfolie is fantastisch voor veel dingen, maar het voorkomt niet dat spaghetti aan elkaar plakt .
Ik spoel daarom mijn pasta voor pastasalade meteen na het afgieten met ruim koud water, en laat de pasta verder afkoelen in een bak met koud water. Zo gaat de pasta niet plakken en kun je er de andere ingrediënten door roeren zonder de pasta te beschadigen.