Als je schimmel op je kaas ziet hoef je het niet meteen weg te gooien. Meestal gaan de sporen niet ver de diepte in op harde kaas, zoals Parmezaanse, Edammer of Goudse kaas. Je kunt het dus ruim wegsnijden, een paar centimeter diep en rondom de schimmelplekken, en de rest gewoon opeten (1, 4).
Maar een harde kaas, zoals Goudse of Parmezaanse, met wat schimmel hoef je niet meteen weg te gooien. Meestal groeit de schimmel alleen aan de buitenkant. Snijd die ruimschoots weg, een centimeter rondom de schimmelplekken. De rest van de kaas kun je veilig eten.
Kun je kaas nog eten als er schimmel op zit? Harde kazen kun je kaas nog gewoon eten als er een beetje schimmel op zit, mits je de schimmel uit de kaas snijdt.
Mits je het beschimmelde deel wegsnijdt. Voelt de kaas juist zacht aan en ruikt het niet meer goed? Dan moet je de kaas altijd weggooien en kan je ervan uitgaan dat het niet meer veilig is om te eten. Als je twijfels hebt over de veiligheid van de kaas, is het beste om het weg te gooien en er geen risico mee te nemen.
Niet-eetbare schimmels ontstaan als je voedsel te lang of op de verkeerde manier bewaart. Beschimmelde producten moeten direct weggegooid worden. Een uitzondering hierop is harde kaas. Hierbij is het voldoende om de schimmel ruim weg te snijden.
Gooi alle zachte kaas weg die schimmel vertoont. Snijd bij harde kaas, zoals Cheddar, minstens 1 inch rond en onder de schimmelplek af (houd het mes uit de schimmel zelf). Nadat u de schimmel hebt weggesneden, zou de resterende kaas veilig moeten zijn om te eten. Bedek de kaas opnieuw met verse folie en bewaar hem in de koelkast.
Snijd de beschimmelde plekken ruim weg (2,5 centimeter). Schimmel is normaal op houdbare producten zoals gedroogde worst of gedroogde ham. Je kan de schimmel op verschillende plekjes eventueel wegsnijden of afborstelen.
Schimmelkazen zoals brie en camembert zijn bij de productie bewerkt met schimmelsporen, waardoor ze hun karakteristieke sterke smaak krijgen. Geen zorgen, de schimmels zelf zijn niet ongezond (tenzij je er natuurlijk allergisch voor bent). Maar helaas zijn deze kaassoorten toch geen al te beste keuze.
Er moet namelijk een kiem (beginnetje) zijn waaraan het eiwit zich kan hechten. Dit kan bijvoorbeeld een dode bacteriecel, een stofdeeltje of een oneffenheid aan het oppervlak van de kaas zijn. Naarmate de kaas rijpt ontstaat er rondom deze kiem een eiwitkristal die met het blote oog zichtbaar is.
Schimmelkaas is kaas die gedurende de fabricage bewerkt is met schimmelsporen. De gebruikte schimmel is een variëteit van de Penicillium en wit (Penicillium Candidum), groen of blauwachtig van kleur (Penicillium roqueforti).
Hoe weet ik of een product niet meer goed is? De harde kaas is uitgedroogd of beschimmeld of ruikt vreemd. Bederf herken je snel door goed te kijken, ruiken of proeven.
Regel één: gebruik vooral geen plasticfolie. Kaas moet kunnen ademen, en dat verhindert folie net. Gebruik liever bakpapier of speciaal kaaspapier (dat je in de gespecialiseerde handel kunt kopen). Vouw het papier zo strak mogelijk rond je restje kaas en maak het uiteinde vast met een stukje doorzichtige tape.
Wanneer er een klein schimmelplekje op de kaas zit, is deze gemakkelijk weg te snijden (ongeveer een cm rond de schimmel) en kun je de kaas gewoon eten. Er zit witte uitslag/puntjes op de kaas.
Laat je oude kaas ademen
In de koelkast kunnen namelijk de smaken en geuren van andere voedingsmiddelen zich vermengen en de subtiele smaak van je geliefde kaas verstoren. Daarnaast wordt oude kaas alleen maar harder in de koelkast, terwijl deze al maanden of zelfs jaren (!) heeft gerijpt buiten de koelkast.
Misschien heb je het weleens gezien, maar in deze doos blijft vaak veel condens vocht hangen. Iets waar je kaas niet lekkerder en houdbaarder van wordt. Door het vocht en bij weinig schoonmaken van de doos kan de kaas sneller gaan schimmelen.
Je gaat er zeker niet dood aan, maar de smaak van de kaas gaat alles behalve lekker zijn. Hardere kazen worden minder snel aangetast, doordat de schimmelwortels nauwelijks kunnen doordringen.
Raak het witte spul aan om te zien of het hard of zacht is . Als het zacht is, is het waarschijnlijk schimmel (en je kunt het gewoon van een stevige kaas afsnijden). Als het hard is, is het een kostbare kleine kolonie kristallen en heb je de kaasjackpot gewonnen.
De schimmels die bij de kaasbereiding worden toegevoegd zijn veilig om te eten. Kenmerkend zijn dan de blauwe aderen in de kaas, of de dikke witte buitenlaag – maar 'gewone' schimmel ziet er donzig uit, met een kleur variërend van wit tot groen (1). Naast hoe het er uitziet kan de geur ook wijzen op schimmel.
De witte acnepuistjes vormen zich op dezelfde manier als de zwarte puntjes: het is een ophoping van talg en dode cellen die de huidporiën verstopt, maar bij de witte puntjes verstopt een laagje cellen de uitgang van de porie, vandaar de term “gesloten comedo” voor de witte puntjes.
Een ei bevat 1,5 gram verzadigd vet en daarnaast ruim 3 gram onverzadigd vet. Een plak kaas (25 gram) bevat 5 gram vet, waarvan 3,5 gram verzadigd vet en 1,5 gram onverzadigd vet. Wat hier aan opvalt is de verhouding tussen verzadigde – en onverzadigde vetten.
Maar waarom worden er eigenlijk schimmels toegevoegd aan kaas? Het antwoord daarop is verrassend. Mensen hebben ontdekt dat bepaalde schimmels producten smaakvoller kunnen maken en daarnaast langer houdbaar. Een gek contrast, want schimmel wordt vaak geassocieerd met bedorven.
Goed voor je lever
Toch is er een onderzoek verschenen waaruit blijkt dat je langer leeft als je kaas eet. Dat zit zo. De Universiteit van Texas onderzocht het stofje spermidine, dat een goede werking heeft op je gezondheid. Het stofje zorgt ervoor dat beschadigde levercellen zich niet langer delen.
Wat doe je met beschimmeld eten? Bij harde voedingswaren, zoals harde kaas of wortels, is het veilig om het stuk schimmel plus een paar extra centimeter weg te snijden.
Toch moet je goed opletten, want een schimmel kán schimmelgifstoffen ontwikkelen. Die gifstoffen, ook wel mycotoxines genoemd, kunnen voedselvergiftiging veroorzaken. Je kunt er bijvoorbeeld diarree en buikpijn van krijgen. Of de schimmel in een product zulke giftstoffen aanmaakt, ligt aan de omstandigheden.