Witte chocolade wordt gemaakt van cacaoboter dat wordt gewonnen uit de cacaoboon. De cacaoboter wordt tijdens het proces vermengd met melk of melkproducten (zoals melkpoeder), suiker en eventuele aroma's (zoals vanillearoma).
Witte chocolade wordt gemaakt van cacaoboter die afkomstig is van de cacaoboon, waar alle chocolade van wordt gemaakt. Witte chocolade is heerlijk romig en daarom past het perfect bij ijs.
Cacaoboter wordt gemengd met melk en suiker om witte chocolade te kunnen maken. Om de smaak te verfijnen kan er bijvoorbeeld vanillearoma worden toegevoegd. Wanneer de ingrediënten goed gemengd zijn, wordt het verwarmd en dien je het mengsel langdurig te roeren.
De witte waas op de chocolade is gelukkig geen schimmel, en is gewoon veilig om te eten. Die witte uitslag heet bloom en komt vanuit de chocolade zelf. Het wordt veroorzaakt door het smelten van de cacaoboter in de chocola. Dit gebeurt, zoals je misschien al verwacht, wanneer chocolade te warm wordt.
De meest waardevolle voedingstoffen zitten in het bruine, droge gedeelte van de cacaoboon: ijzer, magnesium, vezels en flavanolen. In witte chocolade zitten deze stoffen dus bijna niet. Wel bevat witte chocolade meer calcium dan een pure reep vanwege de melkpoeder.
Pure chocolade
Wil je écht gezonde chocolade eten? Kies dan voor een reep met meer dan 70% cacao. De beste antioxidanten krijg je namelijk binnen vanaf 85 procent, maar als dat te bitter voor je is, zijn 60 en 70 procent een prima alternatief.
De gezondheid van chocolade hangt af van de hoeveelheid vet en suiker er aan de chocolade is toegevoegd. Des te meer cacao er toegevoegd is aan de chocolade, des te gezonder de chocolade is. Een reep met 90% cacaopoeder is dus gezonder dan een reep met 54% cacaopoeder.
Bewaar je chocolade niet in de koelkast
Kou en vocht trekken namelijk in de chocola, ook wanneer de chocolade nog in de verpakking zit, en dat tast de structuur en smaak van het product aan. Bewaar chocolade dus niet in de koelkast, maar ook niet op een andere koude of vochtige plek.
Witte chocolade heeft een heel laag verbrandingspunt van ongeveer 44 ºC. Met de au bain-marie methode heb je de meeste controle over de temperatuur, waardoor het meestal prima lukt om met deze methode witte chocolade te smelten. Zorg ervoor dat er geen water bij de chocolade komt, want dan gaat de chocolade klonteren.
Chocola is namelijk een voedingsmiddel dat niet snel bederft. Het is daarom vaak langer houdbaar dan deze datum. Het kan wel zo zijn dat de smaak, kleur, geur of kwaliteit van het product achteruitgaat, maar je kunt het zonder gevaar voor je gezondheid eten.
Niet alle chocolade is giftig voor honden. Witte chocolade bevat geen theobromine en is niet giftig. Het is echter wel erg vet en kan hierdoor klachten als braken en diarree geven. De algemene regel is; hoe donkerder en hoe bitterder de chocolade is, des te giftiger deze is voor honden.
Witte chocolade is voor veel mensen de favoriete chocolade. Dit zal voornamelijk komen door de heerlijk zoete smaak en romige, zachte structuur. Witte chocolade dankt de naam aan de lichte ivoorkleur en smelt als het ware op je tong.
De witte kleur is te verklaren door de grotere hoeveelheid cacaoboter en de smaak is te danken aan het melkpoeder.
Samenstelling. Witte chocolade bevat geen vaste cacaobestanddelen. Tijdens het productieproces van witte chocolade worden de donkergekleurde vaste bestanddelen van de cacaoboon gescheiden van het vet (cacaoboter), net als bij melk- en pure chocolade, maar die bestanddelen worden later niet weer samengevoegd.
In tegenstelling tot gewone, bruine chocola wordt de witte gemaakt zonder cacaomassa, enkel van cacaoboter. Zonder cacaomassa heeft het product ook geen typische bruine kleur, de boter zelf is ivoorkleurig.
De grote winnaar is wat mij betreft de reep 'Edelweiss' van Original Beans, wat een fijne witte chocolade is dit. Eigenlijk geen verrassing, want ik vond hem bij de review van het Original Beans mini-pakket ook al het lekkerst.
Suiker en verzadigd vet in chocolade slecht voor gezondheid
En witte chocolade al helemaal niet, deze bevat geen cacaopoeder en dus ook geen flavanolen. De andere chocoladesoorten bevatten te veel suiker en verzadigd vet om gezond te noemen.
Wit uitgeslagen chocolade ziet er niet lekker uit, maar in principe kun je het gewoon eten. De wittige waas is geen schimmel en brengt je gezondheid niet in gevaar.
Chocolade kun je op verschillende manieren smelten: au bain-maire, in de oven of in de magnetron. Hiervoor kun je melkchocolade, pure chocolade, en witte chocolade gebruiken.
Doordat de witte laag uit het bruine goud zelf komt, is deze oude chocola gewoon veilig om op te peuzelen. De textuur daarentegen is wel wat minder dan die van 'verse' choco. Neem dus gerust een boterham met wit-uitgeslagen hagelslag, die kun je zonder problemen eten.
Chocolade bevat veel verzadigd vet (ongeveer 20 gram op de 100 gram). Verzadigd vet verhoogt het LDL-cholesterolgehalte van het bloed en een te hoog LDL-cholesterol is niet goed voor de bloedvaten. Ook bevat chocolade veel calorieën. Een reep pure chocolade van 75 gram bevat zo'n 400 calorieën (kcal).
Voor veel chocoladeliefhebbers is het een herkenbare situatie: je kijkt uit naar een lekker stukje chocolade, maar zodra je deze uit zijn verpakking haalt, zie je een witte waas. Het lijkt wel een schimmel. Gelukkig is dat het absoluut niet.
Teveel chocolade eten kan er wel voor zorgen dat je overgewicht krijgt. Dit vergroot de kans op het krijgen van hart-, en vaatziekten en diabetes. Door het eten van teveel chocolade krijg je teveel vetten en suikers binnen. Dit verhoogt je BMI, maar ook je cholesterolgehalte.
Er zijn inderdaad onderzoeken die aantonen dat het eten van pure chocolade gunstige gevolgen heeft voor de spijsvertering. Zo zou de ontlasting een vastere consistentie krijgen en zou de passagetijd in de darm vertragen.
Kleine hoeveelheden pure chocolade (ruim 6 gram of 30 kilocalorieën per dag) verlagen de bloeddruk, zonder dat ze leiden tot gewichtstoename. Dat melden Dirk Taubert c.s. van het universiteitsziekenhuis in Keulen in JAMA van 4 juli. Deze onderzoekers voerden een gerandomiseerde, gecontroleerde trial uit.