De witte waas op de chocolade is gelukkig geen schimmel, en is gewoon veilig om te eten. Die witte uitslag heet bloom en komt vanuit de chocolade zelf. Het wordt veroorzaakt door het smelten van de cacaoboter in de chocola. Dit gebeurt, zoals je misschien al verwacht, wanneer chocolade te warm wordt.
Wanneer chocola warmer wordt dan 25 graden, begint de cacaoboter uit te treden. Bij het afkoelen kristalliseert deze cacaoboter en vormt het een laagje van vetkristallen. Juist, dit veroorzaakt die witte waas. Dit noem je fatbloom of vetrijp.
De witte waas kan ontstaan zijn door kristallen die aan de oppervlakte ontstaan zijn door het smelten en weer stollen van cacaoboter. Ook de suiker in chocola kan deze witte waas veroorzaken. De smaak zal ook iets minder zijn. Als je de chocolade gaat smelten zal de witte waas ook weer verdwijnen.
Pure chocola gaat het minst snel achteruit, witte het snelst, melk er tussenin: hoe meer cacao en hoe minder vet, hoe houdbaarder. Ranzigheid is er zelden. Oud wordende chocola krijgt eerder een brokkelige structuur of een minder lekkere geur en smaak. Bovenal gaat die er minder lekker uitzien.
Chocolade heeft een hoog vochtgehalte. Om deze reden moet chocola in de verpakking bewaart worden. Wanneer je chocolade buiten de verpakking bewaart dan zal het vocht sneller geabsorbeerd worden en hierdoor kan er een wit laagje op de chocolade ontstaan. Uiteindelijk kan dit zelfs zorgen voor beschimmelde chocolade.
Hoewel je chocolade met suiker- of vetrijp nog gewoon kunt eten, gaat het wel ten koste van de kwaliteit. De structuur van de chocolade verandert, waardoor de smaak achteruit gaat en de chocolade wat korrelig aan voelt. Het is dus belangrijk om chocolade op de juiste manier te bewaren.
Hoewel de smaak, kleur, geur en kwaliteit van het product na verloop van tijd kunnen verminderen, is het over het algemeen nog steeds veilig om te consumeren zonder risico voor de gezondheid. Chocolade behoeft geen koeling en zal na de houdbaarheidsdatum alleen een lichte achteruitgang in kwaliteit vertonen.
Chocola is namelijk een voedingsmiddel dat niet snel bederft. Het is daarom vaak langer houdbaar dan deze datum. Het kan wel zo zijn dat de smaak, kleur, geur of kwaliteit van het product achteruitgaat, maar je kunt het zonder gevaar voor je gezondheid eten.
Die witte uitslag heet bloom en komt vanuit de chocolade zelf. Het wordt veroorzaakt door het smelten van de cacaoboter in de chocola. Dit gebeurt, zoals je misschien al verwacht, wanneer chocolade te warm wordt.
Pure chocolade kun je meestal zo'n 2 jaar bewaren, terwijl je melk- en witte chocolade doorgaans slechts 1 jaar kunt bewaren. Dit heeft onder andere te maken met het hogere cacaogehalte en het lagere suikergehalte van pure chocolade. Uiteraard kun je altijd de houdbaarheidsdatum op de verpakking controleren.
Witte chocolade wordt gemaakt van cacaoboter dat wordt gewonnen uit de cacaoboon. De cacaoboter wordt tijdens het proces vermengd met melk of melkproducten (zoals melkpoeder), suiker en eventuele aroma's (zoals vanillearoma).
Tot 2 maanden en mogelijk langer na de THT-datum, mits het er nog goed uitziet en de verpakking nog heel is.
Witte chocolade wordt niet gemaakt van cacaopoeder, maar van cacaovet gemengd met melkpoeder en suiker. Het is juist de cacaopoeder die de gezonde antioxidanten (polyfenolen) bevat. Witte chocolade bevat dus geen stoffen die gezondheidsvoordelen opleveren, daarnaast bevat het ook nog eens veel suiker.
Hoewel het zeldzaam is, kunnen sommige mensen allergisch zijn voor cacao. Cacao allergie symptomen zijn onderander: huiduitslag, jeuk en ademhalingsproblemen. Als je vermoedt dat je allergisch bent voor cacao, is het raadzaam om bij de huisarts een allergietest te laten doen.
Om je witte chocolade te kunnen kleuren heb je een voedingskleurstof nodig. Deze kun je het beste kopen bij een bakkersspeciaalzaak en dient op basis van poeder of olie te zijn. Een kleurstof op basis van water maakt van je gesmolten chocolade een korrelige puinhoop.
Is wit uitgeslagen chocolade nog te eten? Een troost: je doos bonbons hoeft niet direct in de prullenbak. De witte waas ontstaat door kristallisering en heeft dus niks met schimmel te maken. Je kunt beslagen chocolade dus gerust eten, al is het helaas wel een stuk minder lekker.
Geen zorgen, er groeit geen schimmel op de chocola.
Witte chocolade bevat geen theobromine en is niet giftig. Toch veroorzaakt witte chocolade wegens zijn hoog vetgehalte klachten zoals braken en diarree, eventueel zelfs pancreatitis. "HOE DONKERDER EN MEER BITTER DE CHOCOLADE, DES TE GIFTIGER!" Theobromine is van nature uit een bittere stof.
Chocolade
Condens op chocolade laat een witte waas achter. Naast vocht is chocolade ook gevoelig voor temperatuur. Chocolade mag niet te koud of te warm bewaard worden. De ideale temperatuur is 18 graden.
Een ongeopende pot pindakaas kan langer dan een paar jaar bijgehouden worden, maar na een tijd zal de olie zich afscheiden van de rest van het goedje waardoor de pindakaas kan uitdrogen en de smaak verloren kan gaan. Je eet het lekkere broodbeleg dus best binnen de 2 jaar na je aankoop op.
Een 'ten minste houdbaar tot' datum wordt niet gebruik voor verse (en dus bederfelijke) producten. Lang houdbare producten zoals bijvoorbeeld pasta, rijst, chocolade en hagelslag blijven vaak tot maanden na het verstrijken van de 'ten minste houdbaar tot' datum goed eetbaar.
Chocolade kan jarenlang worden bewaard in een diepvriezer; Chocolade bewaren in een koelkast is beter dan op kamertemperatuur; Als de verpakking is geopend, moet de chocola luchtdicht worden verpakt om geen vreemde geuren te absorberen.
Sommige mensen vinden het fijn om elke dag ruimte te houden voor een kleine ongezonde snack. Dat is helemaal prima! Elke dag een klein stukje chocolade eten kan absoluut geen kwaad, als je verder gewoon een gezond eetpatroon hebt. Je krijgt dan namelijk evengoed al je goede voedingsstoffen binnen.
1. Waarom is chocolade giftig? Chocolade bevat theobromine, en dit veroorzaakt een overdreven stimulatie van het hart, het ademhalingsstelsel en het centraal zenuwstelsel. Afhankelijk van de opgenomen hoeveelheid kunnen de gevolgen mild tot ernstig zijn, soms zelfs fataal.