Naam. In Nederlandstalig België is witloof het gebruikelijkst, maar witlof komt ook regelmatig voor. In Nederland wordt bijna uitsluitend witlof gezegd. Het bijbehorende lidwoord is in Brabant en Vlaanderen meestal het, soms ook de, in Nederland meestal de, soms ook het.
Witlof wordt in het donker geteeld. De afgesneden krop kun je zowel rauw als gekookt eten. Witlof wordt ook wel Brussels lof genoemd. Vroeger was witlof erg bitter.
De winter van 1834-1835 wordt aanzien als het officiële jaar van de uitvinding van het witloof. De Brusselse Botanique of Kruidtuin, in Schaarbeek gelegen, zou de bakermat van deze groente zijn. De overlevering zegt dat hoofdhovenier Frans Brezier als bij toeval het telen van witloof ontdekte.
In de winkel vind je twee soorten: witloof uit hydrocultuur en witloof uit volle grond. Grondwitloof is heel arbeidsintensief en daardoor ook vaak duurder. Het is een echte wintergroente, die verkrijgbaar is van november tot maart.
Roodlof is ontstaan uit een kruising tussen witlof en Radicchio Rosso. De smaak is iets pittiger dan die van witlof en is rauw in een salade op zijn lekkerst.
Witlof is lekker en gezond!
Het bevat veel vitaminen, waaronder A, B en C. Daarnaast is witlof rijk aan foliumzuur dat een gunstig effect heeft op de darmflora en een gezonde zwangerschap bevordert. De mineralen in witlof zorgen voor een goede vochtafdrijving. Verder is witlof ook zeer geschikt voor een dieet.
Roodlof is een erg gezonde groente. Het zit boordevol vitamines en mineralen, zoals vitamine C, B11, E, en K en kalium.
Veel voorkomende soorten die worden geteeld zijn witlof, radicchio en puntarelle . Witlof (niet te verwarren met witlof, een nauwe verwant van de cichorei) is een knapperige, lichtgele cichorei met bittere bladeren die uitstekend gegrild of gevuld zijn en als voorgerecht worden geserveerd.
Witlof werd in de 18e eeuw ontdekt bij onze zuiderburen en wordt daarom ook wel eens (Brussels) lof genoemd. Na de ontdekking duurde het nog ruim honderd jaar voordat witlof een plekje veroverde op de markt. Witlof is een bladgroente afkomstig uit de cichorei-familie waar ook roodlof en andijvie toe behoren.
Witlof is een typisch Nederlandse/Vlaamse groente die vooral hier en in Noord Frankrijk wordt gekweekt. Het is ook een aparte groente om te kweken want de plant groeit in het donker.
Er worden zelfs verschillende namen aan dezelfde soort gegeven, afhankelijk van hoe de plant wordt gekweekt (hieronder meer hierover), en in het geval van de Belgische variëteit , in de VS "endive" genoemd, maar botanisch gegroepeerd als cichorei.
Je darmen maak je erg blij met witlof, het zit vol met bitterstoffen die de uitscheiding van maagzuur en gal ondersteunen. Hoe beter de afgifte van alle spijsverteringssappen verloopt, hoe beter je voedsel opgenomen en verteerd wordt waardoor je lichaam optimaal gebruik kan maken van alle voedingsstoffen.
Taxonomisch gezien zijn alle frisées andijvies, maar niet alle andijvies zijn frisées . Frisée wordt soms ook wel krulandijvie of witlof genoemd. Maar in tegenstelling tot sommige andijvies heeft frisée geen cilindervormig blad. In plaats daarvan is het nogal ruig en bossig.
Van wortel tot witloofrolletje. Witloof is een oer-Belgische groente, ontstaan in Brussel. België en buurlanden Nederland en Frankrijk zijn dan ook de grootste witloofeters.
Omdat bitterstoffen een goede vertering stimuleren, voel je je eerder verzadigd. Hierdoor stop je op het juiste moment met eten. Daarom past witlof goed in een dieet voor mensen die willen afvallen.
met dit verschil dat witlof gekweekt wordt in het donker en alleen de bleke spruiten worden gegeten en wilde cichorei als een plant van een meter hoog met onwaarschijnlijk blauwe bloemen langs dijken groeit.
Hoewel gekookte witlof en rauwe witlof beide erg gezond zijn, is rauwe witlof gezonder dan gekookte witlof. Dit komt doordat rauwe witlof meer vitaminen en mineralen behoudt die tijdens het kookproces deels verloren kunnen gaan. Bovendien bevat rauwe witlof meer vezels, wat gunstig is voor de spijsvertering.
Hartgezondheid: de aanwezige antioxidanten en vitamines in witlof kunnen helpen bij het bevorderen van een gezond hart. Het helpt bij het reguleren van de bloeddruk en het verlagen van slechte cholesterol.
Hoe vaak mag je witlof eten? Je kunt witlof zonder problemen regelmatig eten, zelfs dagelijks, als onderdeel van een gebalanceerd dieet. Het is een caloriearme groente rijk aan vezels, vitaminen en mineralen, wat bijdraagt aan een gezonde spijsvertering en algemene gezondheid.
Cichorei (Cichorium intybus) is een familie van winterharde en bitter smakende bladgroenten die nauw verwant zijn aan sla en in het late najaar in het seizoen komen. In salades passen ze goed bij rijke kazen, noten en fruit, maar hun winterhardheid leent zich ook voor gebakken en geroosterde toepassingen.
De algemene Engelse namen van deze nauw verwante planten zorgen voor veel verwarring. Hier wordt cichorei gebruikt voor de groene variëteiten van Cichorium intybus, terwijl radicchio wordt gebruikt voor de variëteiten die een rode kleur hebben . Zowel hoofd- als bladvariëteiten zijn verkrijgbaar en worden steeds populairder in Australië.
De gecultiveerde plant wordt gekweekt om zijn bladeren (bladcichorei) of om zijn witte, vlezige penwortels (wortelcichorei) (43). Bladcichorei kan, afhankelijk van de variëteit van C. intybus L., groene bladeren (suikerbrood), rode bladeren (radicchio) of witte witlof (Belgische andijvie, ook bekend als witlof) hebben (41, 43).
Roodlof (Cichorium intybus var. foliosum) is een uit Italië afkomstige groente. Roodlof wordt in Italië onder de naam Radicchio rosso al eeuwen geteeld. Het is een variëteit van de wilde cichorei, net als witlof, en heeft een bittere smaak.
Radicchio Rosso, ook wel rode sla genoemd, is nauw verwant aan witlof, maar lijkt daar totaal niet op. Radicchio Rosso heeft een klein rond kropje met een dicht hart en een donkerrood blad met witte aders. Het blad is zeer stevig en knapperig. De smaak van Radicchio Rosso is iets bitter, tussen witlof en andijvie in.
Radicchio wordt vaak rauw geserveerd, maar kan ook worden gegrild, gebakken en meer. Wanneer gekookt, smaakt de smaak meestal milder en minder bitter . Bij het selecteren van radicchio, moeten de bladeren een heldere kleur hebben, niet bruin worden en stevig aanvoelen. Bewaar het in de koelkast, idealiter verpakt in plastic om het vers te houden.