De schil van een appel of peer is prima te eten. Sterker nog: sommige mensen werken 'gezellig' het hele klokhuis naar binnen. In de schil zit een kleine hoeveelheid aan vezels en vitaminen.
Wat je daaruit moet onthouden? Wie enkel het vruchtvlees en schil opeet, krijgt dus tot tien keer minder gezonde bacteriën binnen dan wie de appel in z'n geheel consumeert.
De pitten van appels, peren en steenvruchten (abrikozen, perziken, pruimen, nectarines en kersen) kun je beter niet doorslikken. In deze pitten zitten plantengifstoffen die in je lichaam kunnen worden omgezet in cyanide.
De appel-achtige vruchten van 3-4 cm doorsnede zijn eetbaar. Het zijn echter andere vruchten dan de grotere handappels die doorgaans verkocht en gegeten worden: dat zijn de vruchten van de veredelde Malus domestica.
Het bevat veel vezels en je kunt zo nog langer van je appel genieten. Het is wel verstandig om de pitjes en het steeltje niet op te eten.
De gediplomeerde diëtiste legde uit dat de meeste goede dingen die we associëren met appels, vezels, vitaminen en antioxidanten, zich eigenlijk in de schil en het vruchtvlees bevinden. Het eten van de kern en de steel kan je meer probiotica geven – maar er is een keerzijde.
Appels kunnen een gezonde snack of ingrediënt zijn. Het is echter niet raadzaam om de pitten te eten, omdat ze kleine hoeveelheden van een chemische stof bevatten die cyanide produceert, wat zeer giftig is.
De zaden en elk uiteinde bevatten de meeste goede stoffen, terwijl de schil rond de evenaar van de appel de minste bevat . Deze fantastische darmflora helpt bij de spijsvertering, regulatie van het immuunsysteem en vitaminesynthese (vooral vitamine K, bijna de helft van uw dagelijkse behoefte wordt geleverd door deze bacteriën).
Wat betreft het cyanideprobleem, gelukkig kunnen mensen kleine stukjes cyanide verteren zonder schadelijke effecten. Dus één of twee hele appels per dag eten is niet dodelijk, maar als je de neiging hebt om ongeveer 20 appels per dag te eten, kan dat potentieel leiden tot cyanidevergiftiging (volgens Britannica).
De sticker is namelijk zo klein, dat die hoeveelheid plastic gewoon door uw lichaam weer naar buiten wordt getransporteerd. Ook de lijm die aan de stickers zit en soms achterblijft op het fruit is niet giftig. Deze wordt namelijk gemaakt van zetmeel, waardoor het helemaal veilig te eten is.
Appels bevatten het mineraal kalium. Kalium is belangrijk voor het regelen van de vochtbalans in het lichaam en de bloeddruk. Daarnaast zorgt het voor een goede geleiding van zenuwprikkels en samentrekking van de spieren. Appel bevatten antioxidanten, deze zijn super belangrijk voor je algehele gezondheid.
Fruit is goed voor het lichaam en past zeker dagelijks in een gezond en gevarieerd voedingspatroon. Eet er dus niet te weinig van, maar ook weer niet te veel. Eet 2-3 stuks fruit: minimaal 2, maar niet meer dan 3 stuks per dag.
2- De appel :
Pectine, een oplosbare en zeer hydrofiele vezel, is doordrenkt met water in het spijsverteringskanaal, verhoogt het volume van de ontlasting en vergemakkelijkt doorvoer in het geval van obstipatie. Rauw geconsumeerd, de appel heeft samentrekkende eigenschappen om bijvoorbeeld diarree te stoppen.
Ja, het hele ding . De zaden, de kern, het bloesemuiteinde: je eet het hele ding op, behalve de stengel.
Appelzaden (en de zaden van verwante planten, zoals peren en kersen) bevatten amygdaline, een cyanogene glycoside die bestaat uit cyanide en suiker . Wanneer deze chemische stof in het spijsverteringsstelsel wordt gemetaboliseerd, wordt deze afgebroken tot het zeer giftige waterstofcyanide (HCN). Een dodelijke dosis HCN kan binnen enkele minuten doden.
FODMAP's zijn een groep fermenteerbare koolhydraten die bij sommige personen spijsverteringsproblemen kunnen veroorzaken. Appels bevatten bepaalde typen FODMAP's, zoals fructanen en sorbitol, die kunnen bijdragen aan symptomen zoals een opgeblazen gevoel en buikpijn .
“In de avond kun je het beste kiezen voor fruit dat de spijsvertering ondersteunt in plaats van overbelast voor het slapengaan. Appels en peren, allebei rijk aan vezels, zijn uitstekende keuzes voor de avond.”
Het eten van (veel) appels kan bijdragen aan tanderosie. Bij tanderosie wordt het glazuur van je gebit aangetast en opgelost door de zuren uit bijvoorbeeld de vruchtensappen van fruitsoorten zoals een appel. Glazuur helpt de binnenste lagen van je gebit beschermen tegen o.a. zuren van buitenaf.
Velen weten dit al, maar de schillen van appels kunnen prima gegeten worden. Het bevat veel vezels, vitamine A en C en quercetine. Dat is een krachtige, ontstekingsremmend antioxidant.
Het is gebruikelijk om helemaal tot aan de harde, plastic-achtige kern van de appel te eten, met zijn kleine groepje zaden, en het dan weg te gooien. In tegenstelling tot wat algemeen wordt aangenomen, is de "kern" van appels prima eetbaar, hoewel het oncomfortabel kan zijn om te eten en veel mensen vermijden het om het te eten.
Uit onderzoek blijkt dat mensen die kersen eten voor het slapen gaan, beter en langer slapen! Daarnaast bevatten dadels typtofaan, wat ervoor zorgt dat u zich prettiger en bovendien slaperiger voelt. Tenslotte zorgt het eten van bananen, appels en kiwi's voor het slapen ook voor een positief effect.
Een appel is gezond, maar de fructose (vruchtensuiker) die erin zit zou je bloedsuikergehalte doen schommelen. Daardoor zou je nadien meer honger krijgen en meer eten. Fructose als snelle suiker zou de aanmaak van insuline stimuleren, waardoor je eetlust zou toenemen.
Toch zijn rode appels nog net wat gezonder dan de groene variant. Dit komt omdat de rode appels aanzienlijk meer voedingsvezels bevatten: zo'n 10 tot 18 procent meer dan in een groene appel. Daarnaast bevat een rode appel tot wel een derde meer pectinevezels (een type voedingsvezel) dan een groene appel.
Bij het Voedingscentrum raden ze aan twee stuks fruit per dag te eten. Het is niet voor niks dat je je bananen, kiwi's en appels terugvindt in de Schijf van Vijf. Zij adviseren minimaal twee stuks te eten, omdat je dan makkelijker aan die dagelijkse hoeveelheden voedingsstoffen en vitaminen komt.
Deze beweringen vinden hun oorsprong in ideeën zoals “fruit wordt slecht verteerd” en “fruit gist of rot in de darmen”. Geen van beide is wetenschappelijk bewezen en er is dus geen enkele reden om geen stukje (hard)fruit te eten na de maaltijd.