De vruchten van de schijnaardbei zijn wel eetbaar, maar zijn scherp en droog van smaak en ook zitten er veel harde zaadjes in het vruchtvlees. Schijnaardbei moet je dus niet zien als een plant die eetbare vruchten oplevert, maar hij kan wel dienstdoen als een groente.
De schijnaardbei (Potentilla indica) is zoals de naam al aangeeft geen echte aardbei, maar wel heel leuk in de tuin. Schijnaardbeien bloeien van mei tot oktober met gele bloempjes (in plaats van witte bij de bos- en tuinaardbeien). De vruchten zijn klein en knalrood. Niet eetbaar, wel decoratief.
Een hardnekkige, kruipende onkruidsoort die juist beter handmatig bestreden kan worden, is schijnaardbei. Dit onkruid heeft alle schijn van een bosaardbei, maar niks is minder waar! Het grote verschil tussen de schijnaardbei en de bosaardbei is dat de schijnaardbei bloeit met gele bloemen in plaats van witte bloemen.
Maak je trouwens geen zorgen over het eten van de vruchtjes – zowel de aardbeitjes van de bosaardbei als van de schijnaardbei zijn eetbaar. Die van de schijnaardbei zijn alleen wat minder sappig. Niet giftig, dus.
Gebruik. De verse bessen zijn eetbaar, maar worden als minder smakelijk beschouwd dan echte aardbeien .
Medicinaal gebruik van schijnaardbei:
Een afkooksel van de bladeren wordt gebruikt bij de behandeling van zwellingen . Een aftreksel van de bloemen wordt gebruikt om de bloedsomloop te activeren. De vrucht wordt gebruikt om huidziekten te genezen. Een afkooksel van de plant wordt gebruikt als een pap voor abcessen, steenpuisten, brandwonden etc.
Toxiciteit is geen probleem bij soorten als Fragaria virginiana, Fragaria vesca en Fragaria chiloensis. Maar wees niet te voorzichtig; veelvoorkomende voedselallergieën kunnen nog steeds roet in het eten gooien. Hoewel wilde aardbeien niet de boze heks van de bessenwereld zijn, kunnen ze bij sommige kinderen allergische reacties of maagklachten veroorzaken .
Dit zijn de belangrijkste dingen waar je op moet letten: schijnaardbeien hebben gele bloemen , terwijl wilde aardbeien witte of lichtroze bloemen hebben. Schijnaardbeien groeien omhoog, terwijl wilde aardbeien omlaag groeien. Ze kunnen moeilijk te zien zijn tussen de bladeren.
Bosaardbeien hebben net als hun soortgenoten in onze moestuin een heerlijke zoete smaak. Deze is soms zelfs wat zoeter dan de aardbeien die we gewend zijn. Heb je bosaardbeien in je tuin, maak daar dan dankbaar gebruik van door ze te plukken.
Uittrekken: Voordat het onkruid vruchtbaar wordt, moet u handschoenen dragen of gereedschap gebruiken om ze eruit te trekken. De dag voordat u het onkruid eruit trekt, de grond water geven en de grond losmaken met een schop en dan diep in de wortels graven met een onkruidvork om de wortels volledig te verwijderen.
Onkruiden die snel verspreiden, diep wortelen of meerjarig zijn worden vaak gezien als de 'ergste' onkruiden. Deze onkruiden zijn namelijk het moeilijkste te verwijderen. Voorbeelden hiervan zijn: zevenblad, ereprijs, hondsdraf en distels. Zevenblad woekert snel en vormt dichte matten die het gras verstikken.
Veel mensen gebruiken azijn tegen onkruid of groene aanslag op hun terras of oprit, maar dit is niet toegestaan. Het gebruik van azijn tegen onkruid en groene aanslag kan een risico vormen voor mens en milieu.
Geef aardbeien geen kalk, ze hebben een neutrale tot lichtzure bodem nodig!
We raden altijd aan om twee stukken fruit per dag te eten. Die portie aardbeien per dag gecombineerd met een ander stuk fruit is dus prima.” Voor mensen met prikkelbare darmen kan het dagelijks eten van aardbeien wel heel goed zijn.
Oogsten. Doordragende aardbeien kunnen vanaf juni tot september of zelfs oktober geplukt worden. In de tussentijd vormt de plant steeds nieuwe bloemen en daarna aardbeien. De bloemen van de aardbei zijn ook eetbaar, maar dan krijg je natuurlijk geen aardbei meer.
Een anonieme afperser dreigt ermee onze voeding te vergiftigen met de stof die uit de oleander komt. Dat is een populaire sierplant die je in elk tuincentrum koopt, maar die wel het uiterst toxische 'oleandrin' bevat, een stof die zelfs een hartinfarct kan veroorzaken.
De wonderboom komt oorspronkelijk uit Oost-Afrika en Indië, maar wordt vandaag de dag overal ter wereld gebruikt als sierplant. De plant is volgens het Guiness Book of World Records de meest giftige plant ter wereld. Alle delen van de plant zijn giftig.
Hortensia (Hydrangea)
Ze staan mooi in de tuin, maar zowel mensen als dieren moeten oppassen als ze ervan eten. De bladeren en bladknoppen bevatten namelijk cyanide, een gif dat braken, diarree en een negatief effect op de bloedsomloop kan veroorzaken.
Parafrase: De dichter zegt dat hoewel de aardbeien die in tuinen groeien groot, sappig en mooi zijn, wijze mensen weten dat de aardbeien die aan de wijnstokken in het bos groeien, zoeter zijn.
Nu heb je misschien gehoord dat deze kleine schatjes niet eetbaar zijn. Hoewel ze niet lekker zijn , zijn ze zeker eetbaar - met mate en met overweging . Vergeet niet dat sommige mensen allergisch zijn voor gewone aardbeien.
Indian, of mock strawberry , is een onkruidachtige, bodembedekkende plant die wortelt uit uitlopers. De bloemen zijn solitair, ontspringend uit bladachtige gewrichten langs de stengels, met 5 bladachtige schutbladen aan de basis van de bloem die getand zijn en groter dan de kelkblaadjes. Bloemblaadjes 5, geel. Bloeit april-juni.
Sommige gidsen zeggen dat ze giftig zijn, maar dat is niet waar . Je krijgt er misschien buikpijn van als je er te veel van eet. Geloof het of niet, dit kleine beestje is een exotische invasieve soort in veel gebieden. Men denkt dat hij oorspronkelijk uit China en Japan komt en uit de tropische Aziatische regio van India en Zuidoost-Azië.
Wateraardbei, dat doet je denken aan lekkere aardbeien. Helaas! De prachtige donkerrode vruchten zijn niet eetbaar. De naam is afgeleid aan de vorm van de vrucht en jammer genoeg niet van de smaak.
Deze besmetting kan op elk punt van het veld tot de tafel plaatsvinden. Het eten van besmette aardbeien kan u een voedselgerelateerde ziekte bezorgen . Veelvoorkomende tekenen van voedselgerelateerde ziekte zijn misselijkheid, braken, diarree, hoofdpijn en koorts. Deze tekenen verschijnen meestal binnen 12 tot 72 uur en kunnen ernstig zijn.