Het lijkt wel schimmel! Het ontstaat wanneer chocolade te warm wordt en de aanwezige cacaoboter smelt. Als op een later moment de chocolade weer afkoelt en stolt, kristalliseert de cacaoboter. De vetkristallen zorgen voor die witte waas die je ziet op het oppervlak van de chocolade.
De witte film op chocolade is meestal gewoon chocoladebloei, een wetenschappelijk proces waarbij vet of suiker in chocolade kristalliseert en naar de oppervlakte komt. Zo kunt u het verschil zien tussen schimmel en bloei: Beschimmelde chocolade heeft witte pluisjes die boven het oppervlak groeien en zal pluizig aanvoelen .
Oude chocola
Pure chocola gaat het minst snel achteruit, witte het snelst, melk er tussenin: hoe meer cacao en hoe minder vet, hoe houdbaarder. Ranzigheid is er zelden. Oud wordende chocola krijgt eerder een brokkelige structuur of een minder lekkere geur en smaak. Bovenal gaat die er minder lekker uitzien.
Wit uitgeslagen chocolade ziet er niet lekker uit, maar in principe kun je het gewoon eten. De wittige waas is geen schimmel en brengt je gezondheid niet in gevaar. Een bloem heeft echter wel invloed op de kwaliteit van het product. Zo kan de chocolade wat korreliger of vettiger aanvoelen, of minder intens smaken.
Chocolade heeft een hoog vochtgehalte. Om deze reden moet chocola in de verpakking bewaart worden. Wanneer je chocolade buiten de verpakking bewaart dan zal het vocht sneller geabsorbeerd worden en hierdoor kan er een wit laagje op de chocolade ontstaan. Uiteindelijk kan dit zelfs zorgen voor beschimmelde chocolade.
Het lijkt wel schimmel!
Het ontstaat wanneer chocolade te warm wordt en de aanwezige cacaoboter smelt. Als op een later moment de chocolade weer afkoelt en stolt, kristalliseert de cacaoboter. De vetkristallen zorgen voor die witte waas die je ziet op het oppervlak van de chocolade.
Het is volkomen veilig, maar de oppervlaktestructuur kan eronder lijden .
Controleer op veranderingen in het uiterlijk, zoals dofheid, verkleuring of witte strepen die bekend staan als chocoladebloei . Dit is misschien niet schadelijk, maar kan de smaak en textuur beïnvloeden. Kijk ook naar de textuur zelf; een broos of korrelig gevoel kan erop duiden dat het zijn beste tijd heeft gehad.
Hoewel je over een wel héél stevige ruggengraat moet beschikken wil je chocolade over de datum laten gaan, is het prima te eten als je toch ver na de houdbaarheidsdatum een reep achterin je kast vindt. Na verloop van tijd komt er wel een wittig 'laagje' op en kan de smaak iets teruglopen, maar ziek word je er niet van.
Chocola is namelijk een voedingsmiddel dat niet snel bederft. Het is daarom vaak langer houdbaar dan deze datum. Het kan wel zo zijn dat de smaak, kleur, geur of kwaliteit van het product achteruitgaat, maar je kunt het zonder gevaar voor je gezondheid eten.
In de meeste gevallen is chocolade die over de houdbaarheidsdatum is nog steeds veilig om te eten, mits deze goed is bewaard en geen tekenen van bederf vertoont. Als chocolade echter ongebruikelijke geuren, smaken of texturen vertoont, is het het beste om deze weg te gooien om mogelijke gezondheidsrisico's te voorkomen .
Chocolade die veel temperatuurschommelingen heeft doorstaan, kan 'bloeien'. U hebt misschien lichtbruine of witte vlekken opgemerkt op oude chocolade; het kan ook lijken op een dunne laag of coating . De bruine coating geeft aan dat de cacaoboter naar het oppervlak is gesijpeld (vetbloei), wat een vettig gevoel geeft.
Massieve chocolade is ongeveer 1 jaar houdbaar. Onder massieve chocolade verstaan we naast chocoladerepen en chocoladeletterrepen ook holle figuren zoals paashazen en paaseieren. Bij chocolade met vullingen ligt dit anders. Bonbons met een pralinévulling bijvoorbeeld zijn circa gedurende 6 maanden lekker.
Deze witte film betekent niet dat de chocolade beschimmeld is of bedorven is . Het is eigenlijk gewoon een wetenschappelijk proces genaamd "chocoladebloei". Er zijn twee soorten van deze bloei: suikerbloei en vetbloei.
Kun je chocolade eten die gebloeid is? Chocoladebloei ziet er misschien niet smakelijk uit, maar het is volkomen veilig om te eten . Dat betekent echter niet dat je het wilt eten, aangezien zowel de smaak als de textuur aangetast kunnen worden. "Bloom ontneemt de chocolade meestal een aantal van zijn meest aangename eigenschappen," zegt Laiskonis.
Het goede nieuws is dat welke soort bloei uw chocolade ook aantast, het nog steeds volkomen veilig is om te eten . Uiteindelijk heeft chocoladebloei geen invloed op de smaak of houdbaarheid van uw chocolade, u moet alleen een iets ander uiterlijk accepteren — wat nog steeds frustrerend kan zijn als u het als cadeau geeft!
Pure chocolade kan een tot twee jaar bewaard worden als het in folie wordt verpakt en op een koele, donkere en droge plek wordt bewaard , zoals een voorraadkast of kelder. Melk- en witte chocolade hebben een beperktere bewaartijd — niet langer dan 8-10 maanden.
Hoe weet ik of een product niet meer goed is? De chocolade is muf. Bederf herken je snel door goed te kijken, ruiken of proeven.
Hoewel het er misschien niet smakelijk uitziet en een onaantrekkelijke textuur heeft, is chocolade die "gebloeid" is over het algemeen nog steeds veilig om te eten . Er zijn eigenlijk twee vormen van chocoladebloei, Fat Bloom en Sugar Bloom, lees hieronder meer over deze vormen. Fat Bloom: Fat bloom treedt op als de chocolade temperatuurveranderingen heeft ondergaan.
Voor veel chocoladeliefhebbers is het een herkenbare situatie: je kijkt uit naar een lekker stukje chocolade, maar zodra je deze uit zijn verpakking haalt, zie je een witte waas. Het lijkt wel een schimmel. Gelukkig is dat het absoluut niet.
Als u zich goed voelt, kunt u gewoon doorgaan. Als u ernstige gastro-intestinale symptomen of tekenen van een allergische reactie ontwikkelt, zoek dan medische hulp . Deze omvatten, maar zijn niet beperkt tot: kortademigheid, een verhoogde temperatuur, braken of piepende ademhaling, volgens de Cleveland Clinic.
Het witte laagje dat zich op het oppervlak van chocolade vormt, wordt bloom genoemd. En het goede nieuws is dat het volkomen veilig is om te eten.
Als u wazige vlekken op het oppervlak van de chocolade ziet, kan het schimmel zijn. Schimmel kan in verschillende kleuren voorkomen, waaronder groen, wit, blauw of zelfs zwart . Hoewel witte chocolade van nature een witte of lichte uitstraling heeft, zijn ongebruikelijke kleuren op donkere of melkchocolade waarschijnlijk schimmel.
Chocolade kan schimmel ontwikkelen als het wordt blootgesteld aan vocht of wordt bewaard in een vochtige omgeving . Schimmelgroei is een duidelijk teken dat de chocolade niet langer veilig is om te eten. Vage groei die zich uitstrekt vanaf het oppervlak van de chocolade is een indicator van schimmel.
In de meeste gevallen heeft het ingeslikte beetje schimmel geen gevolgen. Toch blijft het advies om waakzaam te zijn voor symptomen als misselijkheid, diarree en kortademigheid. Voor mensen met een verzwakt immuunsysteem is het verstandig een dokter te raadplegen na de consumptie van schimmels.