Het geheim zit in de eerste twee minuten. Om ervoor te zorgen dat de spaghettislierten niet aan elkaar plakken is het belangrijk om de eerste twee minuten hard te roeren. Dit zorgt ervoor dat de losgekomen kleverige zetmeelkorrels niet aan de pasta blijven plakken.
Giet je pasta af en voeg wat olie toe
Dit doe je het makkelijkst door de gekookte pasta in een vergiet te storten. Hierna kan je de pasta terug in de pan doe. Voeg een scheutje olijfolie toe en hussel dit goed door de pasta heen, zodat de olie goed verdeeld is tussen de pasta. Zo plakken ze niet tegen elkaar.
De zetmeel is de 'boosdoener': zodra de pasta in het kokende water komt, zetten de zetmeelkorrels gedurende de eerste twee minuten uit en knappen ze. Het zetmeel verspreidt zich aan de oppervlakte van de pasta en zorgt zo voor de plakkerigheid.
Spoel de pasta niet af
Verdeel in plaats daarvan de uitgelekte pasta over een bakplaat met opstaande rand en meng er een beetje olijfolie doorheen (om te voorkomen dat de pasta blijft plakken). Door de pasta uit te spreiden, koelt deze sneller af, zonder dat het belangrijkste ingrediënt van een goede pastasalade door de gootsteen wordt gespoeld.
Probeer olie of boter toe te voegen
Olie kan ook helpen om te voorkomen dat gekookte pasta die u voor later bewaart, blijft plakken. Meng in dit geval de gewone, gekookte noedels met een scheutje olie of gesmolten boter en doe ze in een bewaarcontainer om ze in de koelkast te bewaren.
Dus als het aankomt op het spoelen van pasta, verspil die kostbare zetmelen dan niet - de Italianen doen dat zeker niet. Als je een koude pastasalade wilt maken, kun je de noedels natuurlijk spoelen, maar neem in plaats daarvan je tijd en laat ze op natuurlijke wijze afkoelen met een beetje olijfolie .
Kook de pasta niet te gaar: al dente is voldoende. Hij gaart nog wat na na het afgieten. Spoel de pasta niet met koud water na het afgieten: het maakt 'm koud en taai.
Bewaar je pasta in een afgesloten vershoudbakje en zet het binnen 2 uur na koken in de koelkast – zo kan je het nog 2 dagen bewaren. Houd er rekening mee dat pasta de neiging heeft om te plakken, maar een klein scheutje olijfolie kan helpen om dat te voorkomen.
Het klinkt logisch, dat het toevoegen van olijfolie voorkomt dat je pasta aan elkaar plakt. In Italië moeten ze er echter niks van weten. Olie is namelijk hydrofoob, wat betekent dat het niet met water mengt. Als je een scheutje olijfolie aan je pastawater toevoegt, blijft het bovenop het water drijven.
Gooi het in een metalen zeef en doop het in een pan met kokend water totdat het goed is opgewarmd (ongeveer 30 seconden). Dit zorgt er niet alleen voor dat de pasta niet uitdroogt, maar de snelle inslag van de hitte voorkomt ook dat ze papperig worden.
Bij engelhaar is het belangrijk om veel water te gebruiken zodat het niet langer dan 20 of 30 seconden onder de kook komt . Beweeg de pasta rond met een tang, vork, alles wat het van elkaar kan scheiden tijdens de eerste helft van het koken. Kook de pasta 30 seconden tot een minuut te kort en doe het dan direct in de saus.
Gebruik voldoende water .
En het zetmeel dat het vrijgeeft, maakt de situatie nog lastiger. Als er niet genoeg water is om dat zetmeel te laten groeien, heeft het geen andere keus dan klonterige noedels te maken. De aanbeveling is 3-4 liter water voor elke pond pasta en een pan die groot genoeg is om het water en de pasta te verwerken zonder over te koken.
Door zout toe te voegen neutraliseer je het plakkerige zetmeel en krijgt de pasta een betere structuur en consistentie. Kook de pasta altijd in ruim water. Wanneer je voldoende water gebruikt, zal het vrijgekomen zetmeel makkelijker oplossen, waardoor het minder inwerkt op de pasta.
Als je een koude take-away komen halen bent of je hebt nog een restje over van de vorige dag, dan kan je deze steeds opnieuw opwarmen in de microgolfoven of op het vuur. Als je een gerecht uit de ” Creamy Corner ” sectie hebt genomen, dan warm je deze best op max. 600 watt op.
Ik spoel daarom mijn pasta voor pastasalade meteen na het afgieten met ruim koud water, en laat de pasta verder afkoelen in een bak met koud water. Zo gaat de pasta niet plakken en kun je er de andere ingrediënten door roeren zonder de pasta te beschadigen.
Zout is namelijk een smaakversterker. Door zout toe te voegen aan het kookwater krijgt de pasta al meer smaak terwijl het kookt. In Italië wordt trouwens altijd zout aan het kookwater toegevoegd. Wel belangrijk om even te onthouden is dat je het zout het beste kunt toevoegen als het water kookt.
De kracht van het kookwater
Wel, pastawater zit vol restjes zout en zetmeel van de pasta die je erin kookte. Als je dat water toevoegt aan de pan waarin je je pasta afwerkt én waarin zich een vet – olijfolie of boter – bevindt, ontstaat er een emulsificatie (of culinaire magie).
Zodra de pasta gaar is, doe ik hem meteen in een vergiet en laat hem afkoelen met koud water. Ik zorg ervoor dat ik hem goed meng en spoel hem daarna af. Daarna doe ik hem in een bakje en zet hem meteen in de koelkast . Ik vind dat dit meestal goed werkt om plakken te voorkomen.
Wanneer je de pasta overgiet met koud water, spoel je het zetmeel weg. Het zetmeel maakt de saus die je achteraf over de slierten doet romiger, en zorgt ervoor dat de pasta zich goed vasthecht aan de saus.
Manier 1: gewoon laten afkoelen in een vergiet
Kook de pasta al dente, giet 'm af in een groot vergiet en laat hem afkoelen.
Bovenal: Maak geen, we herhalen niet, pastasalade met farfalle . De slappe randen van de vlinderdaspasta zijn al gaar tegen de tijd dat de knoop in het midden al dente is, en bovendien: de gladde textuur vangt niet veel saus op. Nog een vorm om te vermijden? Tortellini.
Je noedels onder koud water houden heeft inderdaad het gewenste effect, maar deze methode kan ook leiden tot minder romige pastagerechten. Probeer in plaats van deze techniek je gekookte pasta op een bakplaat te leggen en deze vervolgens ongeveer 30 minuten te laten afkoelen (via All Recipes).
Pastasalade die nog uit de koelkast rilt, is steviger (vaak onaangenaam) en de smaken van de saus zijn te ingetogen; vetten zijn ook gevoeliger voor stolling. Het is veel beter om de pasta op kamertemperatuur te serveren, waardoor de pasta een aantrekkelijkere textuur krijgt en de smaken vrijkomen.