Kaas is een zuivelproduct maar geen schimmel op zich. Kaas wordt vaak wel een levend product genoemd omdat er miljoenen bacteriën en vaak ook schimmels in leven.
Kaas is een zuivelproduct met een vaste structuur dat gemaakt is van melk. Door het toevoegen van stremsel en zuursel worden de vaste stoffen in de melk (eiwitten - caseïne, vetten en mineralen) gescheiden van het vocht (de wei). Voorts wordt zout en eventueel schimmels toegevoegd tijdens de bereiding van kaas.
Volgens het Voedingscentrum kan schimmel op voedsel namelijk giftig zijn. Maar geen zorgen, de zogenaamde schimmelkazen zoals roquefort, gorgonzola en camembert kan je gerust blijven eten. Deze worden gemaakt met specifieke schimmels die zorgen voor hun unieke smaak en textuur.
Er zijn drie verschillende soorten schimmelkaas, wit, rood en blauwe schimmelkaas. Elke soort schimmelkaas heeft zijn eigen eigenschappen en smaak. De bekendere soorten Franse witte schimmelkazen zijn Camembert en Brie. Deze witte korstkazen zijn uitermate populair in Nederland.
Melkzuurbacteriën zijn essentieel voor de productie van de meeste kazen. Daarbij zitten, afhankelijk van het soort kaas, bacteriën die ook in onze darmen voorkomen, zoals Lactobacillus casei. Onze darmflora draagt bij aan een onder andere goede spijsvertering en het verweer tegen ziekten.
Melkzuurbacteriën spelen een essentiële rol bij de traditionele kaasbereiding. Ze fungeren als starterculturen die zorgen voor een snelle verzuring van de melk en als secundaire microbiota die een belangrijke rol spelen tijdens de rijping van kaas.
Kaas is een van de weinige voedingsmiddelen die we eten die buitengewoon hoge aantallen levende, metaboliserende microben bevat , waardoor sommige deelnemers zeiden: "Kaas leeft!" De brede groepen van kaasmakende microben omvatten vele soorten bacteriën, gisten en draadvormige schimmels.
Blauwaderkaas zoals Roquefort, blauw, Gorgonzola en Stilton worden gecreëerd door de introductie van Penicillium roqueforti of Penicillium roqueforti sporen . Kazen zoals Brie en Camembert hebben witte oppervlakte schimmels. Andere kazen hebben zowel een interne als een oppervlakte schimmel.
Blauwschimmelkaas, ook wel blauwaderkaas genoemd, is een type schimmelkaas met een blauwe schimmel (Penicillium roqueforti) als opvallendste kenmerk. Roquefort, een schapenkaas uit Frankrijk is een goed voorbeeld. Een goedkopere soort is Bleu d'Auvergne, deze is gemaakt van koemelk.
Schimmel kan over het algemeen niet diep doordringen in harde en halfzachte kazen, zoals cheddar, colby, parmezaanse kaas en Zwitserse kaas .
Er moet namelijk een kiem (beginnetje) zijn waaraan het eiwit zich kan hechten. Dit kan bijvoorbeeld een dode bacteriecel, een stofdeeltje of een oneffenheid aan het oppervlak van de kaas zijn. Naarmate de kaas rijpt ontstaat er rondom deze kiem een eiwitkristal die met het blote oog zichtbaar is.
Zijn schimmels giftig? Schimmels zijn niet allemaal giftig, maar van sommige schimmels is bekend dat ze in staat zijn gifstoffen (mycotoxines) aan te maken. Het eten van deze gifstoffen kan leiden tot een voedselvergiftiging. Dat kan gepaard gaan met misselijkheid en diarree.
Wat doe je met beschimmeld eten? Bij harde voedingswaren, zoals harde kaas of wortels, is het veilig om het stuk schimmel plus een paar extra centimeter weg te snijden.
Kaas is een zuivelproduct maar geen schimmel op zich. Kaas wordt vaak wel een levend product genoemd omdat er miljoenen bacteriën en vaak ook schimmels in leven.
Schimmelkazen zoals brie en camembert zijn bij de productie bewerkt met schimmelsporen, waardoor ze hun karakteristieke sterke smaak krijgen. Geen zorgen, de schimmels zelf zijn niet ongezond (tenzij je er natuurlijk allergisch voor bent).
Ja. De blauwe kaas schimmels - Penicillium roqueforti - zijn veilig voor menselijke consumptie . Het produceert niet dezelfde toxines als gevaarlijke schimmels. Het kan juist heel gezond zijn, met natuurlijke antibacteriële eigenschappen en het vermogen om ziekteverwekkers te overmeesteren.
Het antibioticum penicilline wordt gemaakt van de schimmel Penicillium chrysogenum. Stilton en de meeste andere blauwe kazen gebruiken wel Penicillium schimmel om de blauwe aderen te creëren, maar ze gebruiken een andere stam (P. roqueforti) en de hele schimmel, in plaats van het penicilline-extract.
Blauwe kaas is een algemene benaming voor kazen waaraan de schimmel Penicillium is toegevoegd. Hierdoor is het eindproduct helemaal gevlekt of geaderd met blauwe of blauwgrijze schimmel en heeft het een specifieke geur, die ofwel door de schimmel zelf wordt veroorzaakt, ofwel door speciaal gekweekte bacteriën.
Een veelvoorkomende oorzaak is te veel vocht wanneer de kaas wordt bewaard . Het gebruik van plastic verpakkingen of zip-top zakken kan te veel vocht vasthouden. Wanneer u dit overweegt, welke verpakking zou u dan kiezen voor uw kaas? De andere veelvoorkomende oorzaak van beschimmelde kaas is inconsistente temperaturen in de koelkast.
Probiotica, goede bacteriën die kunnen bijdragen aan de darmgezondheid en de algehele gezondheid , zijn te vinden in sommige soorten kaas, maar ook in voedingssupplementen, gefermenteerde voedingsmiddelen en yoghurt. Probiotica zitten doorgaans in kazen die zijn gerijpt maar daarna niet zijn verhit.
Een van de belangrijkste redenen om kaas na de maaltijd te eten, is namelijk de positieve invloed die het heeft op je gebit. Kaas bevat veel calcium en fosfaat, twee mineralen die je tanden sterker maken. Ze helpen ook om de zuurgraad in je mond te neutraliseren, wat tandbederf kan voorkomen.
De conclusie van de video is dat kaas geen risico vormt voor je gezondheid maar ook geen duidelijk positief effect heeft. Kaas levert belangrijke voedingsstoffen, maar het bevat ook veel verzadigd vet en zout. Het voedingscentrum adviseert daarom 10+, 20+ en 30+ kazen (laag vetgehalte) met niet te veel zout.
Eén gram korst van een volledig gerijpte kaas kan wel 10 miljard bacteriën, gisten en andere schimmels bevatten.
Tijdens het kaasmaakproces worden specifieke soorten bacteriën en schimmels aan melk toegevoegd om het te laten fermenteren en de gewenste smaak en textuur te creëren . Deze micro-organismen breken de lactose in de melk af, waardoor melkzuur vrijkomt dat helpt om de melk te laten stollen en wrongel te vormen.
Kaas onderhoudt het leven, maar niet zichzelf . Het biedt voorwaarden voor het leven van anderen, maar het is geen onafhankelijke eenheid van een levensvorm die in staat is kopieën van zichzelf te creëren. Het is een opkomend product dat is afgeleid van het metabolisme van velen, maar het heeft geen eigen metabolisme.