Schimmel op kaas Alleen wanneer harde kaas nog stevig aanvoelt en een normale geur heeft, dan is het veilig om te eten. Mits je het beschimmelde deel wegsnijdt. Voelt de kaas juist zacht aan en ruikt het niet meer goed? Dan moet je de kaas altijd weggooien en kan je ervan uitgaan dat het niet meer veilig is om te eten.
Niet-eetbare schimmels ontstaan als je voedsel te lang of op de verkeerde manier bewaart. Beschimmelde producten moeten direct weggegooid worden. Een uitzondering hierop is harde kaas. Hierbij is het voldoende om de schimmel ruim weg te snijden.
De schimmels die bij de kaasbereiding worden toegevoegd zijn veilig om te eten. Kenmerkend zijn dan de blauwe aderen in de kaas, of de dikke witte buitenlaag – maar 'gewone' schimmel ziet er donzig uit, met een kleur variërend van wit tot groen (1). Naast hoe het er uitziet kan de geur ook wijzen op schimmel.
Hoe weet ik of een product niet meer goed is? De harde kaas is uitgedroogd of beschimmeld of ruikt vreemd. Bederf herken je snel door goed te kijken, ruiken of proeven.
Wanneer er een klein schimmelplekje op de kaas zit, is deze gemakkelijk weg te snijden (ongeveer een cm rond de schimmel) en kun je de kaas gewoon eten. Er zit witte uitslag/puntjes op de kaas.
Schimmel op kaas
Alleen wanneer harde kaas nog stevig aanvoelt en een normale geur heeft, dan is het veilig om te eten. Mits je het beschimmelde deel wegsnijdt. Voelt de kaas juist zacht aan en ruikt het niet meer goed? Dan moet je de kaas altijd weggooien en kan je ervan uitgaan dat het niet meer veilig is om te eten.
Er moet namelijk een kiem (beginnetje) zijn waaraan het eiwit zich kan hechten. Dit kan bijvoorbeeld een dode bacteriecel, een stofdeeltje of een oneffenheid aan het oppervlak van de kaas zijn. Naarmate de kaas rijpt ontstaat er rondom deze kiem een eiwitkristal die met het blote oog zichtbaar is.
Laat je oude kaas ademen
In de koelkast kunnen namelijk de smaken en geuren van andere voedingsmiddelen zich vermengen en de subtiele smaak van je geliefde kaas verstoren. Daarnaast wordt oude kaas alleen maar harder in de koelkast, terwijl deze al maanden of zelfs jaren (!) heeft gerijpt buiten de koelkast.
Natuurgerijpte oude kaas
Wanneer de kaas voldoende heeft gerijpt, dan is de kaas vol, pittig en nog goed snijdbaar. Oude kaas is te herkennen aan de robuuste en volle smaak. Beleg een dikke plak boerenbrood met oude kaas of neem 's avonds een lekker blokje kaas bij een goed glas rode wijn.
Harde kazen als cheddar en Parmezaan krijgen soms wat schimmelplekjes. Laat je hier niet meteen door afschrikken: deze kun je namelijk wegsnijden. Volgens het Voedingscentrum kun je harde kazen gemiddeld tot twee maanden na hun houdbaarheidsdatum eten, mits ze er nog goed uitzien en de verpakking nog dicht zit.
Als je wit op je kaas ziet, gooi het dan niet zomaar weg. Raak het witte spul aan om te zien of het hard of zacht is. Als het zacht is, is het waarschijnlijk schimmel (en je kunt het gewoon van een stevige kaas afsnijden). Als het hard is, is het een kostbare kleine kolonie kristallen en heb je de kaasjackpot gewonnen.
De meeste kazen hebben zoals eerder gezegd een THT datum. Vooral harde kazen kunnen lang meegaan. Algemeen geld dat jonge en jong belegen kaas 1 week houdbaar is en belegen en oude kaas 2 weken.
Snijd de beschimmelde plekken ruim weg (2,5 centimeter). Schimmel is normaal op houdbare producten zoals gedroogde worst of gedroogde ham. Je kan de schimmel op verschillende plekjes eventueel wegsnijden of afborstelen.
In de meeste gevallen heeft het ingeslikte beetje schimmel geen gevolgen. Toch blijft het advies om waakzaam te zijn voor symptomen als misselijkheid, diarree en kortademigheid. Voor mensen met een verzwakt immuunsysteem is het verstandig een dokter te raadplegen na de consumptie van schimmels.
Schimmels zijn vaak van het soort Penicillium candidum ofwel Penicillium Camemberti en Penicillium Caseicolum. Bekende blauwe schimmels zijn de Penicillium Roqueforti uit Roquefort en Stilton, Penicillium glaucum in Gorgonzola. Schimmel wordt in poeder of vloeibare vorm aan de wrongel toegevoegd.
Schimmelkazen zoals brie en camembert zijn bij de productie bewerkt met schimmelsporen, waardoor ze hun karakteristieke sterke smaak krijgen. Geen zorgen, de schimmels zelf zijn niet ongezond (tenzij je er natuurlijk allergisch voor bent). Maar helaas zijn deze kaassoorten toch geen al te beste keuze.
Aan de andere kant, als het ongeopend in de achterkant van je kaaslade heeft gehangen, voorbij de houdbaarheidsdatum, zolang het geen tekenen van schimmel vertoont, is het waarschijnlijk nog steeds goed om te eten . Kaas wordt meestal onaangenaam voor je voordat het onveilig wordt.
Vragen over kaas bewaren
Geopend zijn harde kazen ongeveer 2 weken houdbaar. Half harde zijn in de koelkast 2 maanden houdbaar en geopend 2 weken. Zachte kazen zijn het minst lang houdbaar, in de originele verpakking zijn ze 1 tot 2 weken houdbaar.
Je kan een stuk jonge 48+-kaas kopen, of belegen 48+-kaas, of oude 48+-kaas. Bij al deze kazen bestaat de droge stof voor 48% uit vet. Maar in jonge kaas zit meer vocht dan in oudere kazen, en minder droge stof. Daardoor is het aantal gram vet dat in de kaas zit dus lager bij jongere kazen, dan bij oudere kazen.
Meestal groeit de schimmel alleen aan de buitenkant. Snijd die ruimschoots weg, een centimeter rondom de schimmelplekken. De rest van de kaas kun je veilig eten. Bij zachte kaas (zoals roomkaas en ricotta), geraspte en plakken kaas verspreidt schimmel zich makkelijker over de hele kaas.
Kaas bewaren doe je best helemaal onderaan in de koelkast. Liefst in de groentelade, waar de temperatuur iets hoger is. Uitzonderingen zijn verse kaas, blauwschimmelkaas en sterk gerijpte kaas: zij moeten hoger in de koelkast worden bewaard.
Bewaar harde kaas in de groentelade van je koelkast
Let op de vochtigheidsgraad van je koelkast. Hij moet goed koelen en geen ijsvorming hebben. Kaas kan het beste bewaard worden bij een temperatuur van 5 tot 8 graden. Bewaar je de kaas bij een te hoge temperatuur dan gaat hij sneller rijpen.
De witte acnepuistjes vormen zich op dezelfde manier als de zwarte puntjes: het is een ophoping van talg en dode cellen die de huidporiën verstopt, maar bij de witte puntjes verstopt een laagje cellen de uitgang van de porie, vandaar de term “gesloten comedo” voor de witte puntjes.
Tijdens de natuurlijke rijping verdampt er vocht uit de kaas, waardoor het zoutgehalte toeneemt. Oude kaas is daarom ook zouter dan jonge kaas.
De korst, gevormd tijdens het rijpingsproces, is eetbaar. De witte schimmelkorst maakt deel uit van het smaakpalet van de kaas. De enige reden om de korst niet op te eten, is wanneer ze zwarte schimmel bevat, te verhard is of een ammoniakgeur of -smaak afscheidt.